Zelfzorg is geen Yoni-stoomfeest en mannen mogen toch ook gewoon moe zijn

Mijn kat ligt op de stoel alsof hij de wereld bezit. Hij heeft vandaag niks gedaan, en dat is precies wat hij van plan was. Zelfzorg, noemen we dat. Maar als mens moet je daar tegenwoordig eerst een hele spirituele routeplanner voor invullen. Neem nou de yoni-wassing. Of stomen. Of wat voor reinigend ritueel je tegenwoordig ook over je vulva hoort te laten trekken.

We worden doodgegooid met ‘vrouwencirkels’, ‘sacred womb healing’, ‘vulva-whispers’ en ‘baarmoedermeditaties’. Alles om in contact te komen met je vrouwelijke kracht. Ik wil gewoon niet meer ongesteld worden. En af en toe rust. Is dat ook nog een optie?

En de mannen dan? Waar zijn de testikelthee-ceremonies? De ‘heilige prostaatretraites’? Mannencirkels waarin ze samen zitten en huilen om de druk van het patriarchaat? Nee, die krijgen hoogstens een eiwitshake en een hand op de schouder met: ‘even doorbijten vriend’.

Zelfzorg lijkt gereserveerd voor vrouwen die 85 euro neertellen om met wildvreemden in een tent te zitten en elkaar ‘zuster’ te noemen. Inclusief cacao, zonder ironie.

Maar mijn kat doet het goed. Die ligt. Die trekt zich nergens wat van aan. Die weet wanneer hij met rust gelaten wil worden. En als iemand dat niet snapt, krijgt die een tik. Geen uitleg, geen huilcirkel, gewoon: nee.

Intussen zit ik als mens op een yogamat, met een app die me eraan herinnert dat ik niet goed ademhaal. En als ik een dag niks doe, voel ik me een mislukt project. Want je moet rusten, maar wel bewust. Het liefst met een oerwoud aan lavendel op je yoni. En een abonnement voor spletologie. Aanbevolen door influencers.

Kijk, ik ben vóór zelfzorg. Echt. Voor rust. Voor lachen. Voor huilen als het moet. Voor even niks. Maar niet voor dat hele toneelstuk eromheen. Niet voor spiritueel gebabbel met een verkooppagina erachter. En al helemaal niet voor het idee dat ik pas goed voor mezelf zorg als ik eerst een innerlijke baarmoederreis inclusief wedergeboorte heb afgelegd.

Laat me gewoon liggen. Zoals mijn kat. Zonder ceremonie. Zonder schuldgevoel.En laat mannen ook eens gewoon moe zijn zonder dat ze ‘mannelijke energie’ moeten herontdekken of zich moeten herpositioneren in het vrouwelijk veld. Laat iedereen even met rust.

Zelfzorg is simpel. Kat-simpel. Eten, slapen, spinnen als je zin hebt. En pas opstaan als er iets écht de moeite waard is. Zoals tonijn of gestampte muisjes. Of stilte. En als je me stoort, krijg je dezelfde snauw en mep zoals mijn kat die uitdeelt. Kort, scherp en zonder uitleg.