Zo gemakkelijk zijn de leugens van Wilders te weerleggen maar waarom doen de media dat niet?

Krankzinnigheid is hetzelfde steeds opnieuw doen maar iedere keer een ander resultaat verwachten, luidt een beroemde uitspraak. Ik moest er aan denken toen ik naar de peilingen keek temidden van de grootste politieke chaos die Nederland sinds de Tweede Wereldoorlog gekend heeft. Ik moet zeggen de zoveelste chaos. Want het begon met de LPF in 2002, gebeurde opnieuw tijdens de financiële crisis in 2012 met de PVV, en nu weer dankzij diezelfde partij, inmiddels aangevuld met andere uiterst rechtse populisten. Het meest rechtse kabinet van na de Tweede Wereldoorlog hadden ze. Zie het resultaat. En natuurlijk geven ze ook nu nog links de schuld. En de migranten. Ze hebben niks anders. Volgens de peilingen geloven hun kiezers het.

Je kunt sekteleden niet met argumenten of logica overtuigen, las ik in een commentaar op de Trump-aanhangers die maar niet tot inkeer willen komen. Maar wat hebben we anders? Logica en argumenten zijn de enige middelen om tot redelijkheid te komen. Marketingmensen maakten ons de afgelopen jaren wijs dat het ook met alleen emoties kan. Kijk waar dat ons gebracht heeft. Van feel good is toch echt geen sprake meer.

Woensdag woonde ik het debat in de Tweede Kamer bij over de val van het kabinet. Ik beken dat ik er moedeloos van werd. Frans Timmermans stak van wal met een verhaal over internationaal recht en de genocide in Gaza, de reden waarom het kabinet viel. Een beschaafd betoog, maar niet wat nodig is. Het parlement is al lang geen vergaderzaal meer. Het is een studio voor reality tv. Prima als je er weer een vergaderzaal van wilt maken maar dan zul je eerst de Jerry Springers er uit moeten werken. De Wilders, Van der Plas en niet te vergeten Yesilgöz die van toeten noch blazen weten als het gaat om landsbestuur. Die denken dat het kabinet moet vergaderen aan de borreltafel.

Wilders nam plaats achter de microfoon. Het werd zijn bekende verkiezingspraatje waarin hij overdrijvingen op leugens op verzinsels stapelde. De parlementaire pers doet daar niks mee. Zelden wordt opgemerkt dat hij staat te liegen of absurd te overdrijven. Een verklaring die ik daarvoor heb is dat de journalisten veelal mannen zijn die persoonlijk niet geraakt worden door de dreiging van Wilders, anders zouden de commentaren wel anders klinken. Dat zagen we bij Baudet, die was niet meer welkom in talkshows nadat hij tegen de coronamaatregelen tekeer ging. Toen was hij ineens wel bedreigend voor hen. Andere leugens worden gewoonweg niet benoemd. Het leidde in de uitzending van De Nieuws BV tot een botsing van mij met parlement journalist Peter Kee.

Eén van de leugens van Wilders over de moord op Lisa werd later door de politie aan de kaak gesteld, mede omdat hij daarmee veel onrust veroorzaakte onder de nabestaanden.

Een van de vele andere onwaarheden die Wilders die middag op luide toon in de Kamer beweerde was dit: “Ga eens naar een winkelcentrum. Loop eens door Rotterdam op zaterdag. Je waant je in Rabat.” Dat laatste is de hoofdstad van Marokko. Nou ben ik Rotterdammer in hart en nieren en kom ik iedere zaterdag in het centrum. Dus haalde ik afgelopen zaterdagmiddag mijn camera tevoorschijn en maakte een clipje van mijn wandeling.

Het clipje ging viraal en werd binnen nog geen 24 uur via de verschillende sociale media kanalen meer dan 700.000 keer bekeken. Opvallend daarbij is hoe trots mensen zijn op Rotterdam maar ook hoe blij dat de leugens van Wilders weerlegd worden. Want dat gebeurt nooit. Of alleen met het bekende ‘ja maar…’

Dat er sprake is van een werkelijk krankzinnige politieke situatie blijkt ook uit andere zaken. Neem Yesilgöz en de andere rechtse politici die voortdurend met ‘antisemitisme!’ smijten om mensen die de Israëlische oorlogsmisdaden aan de kaak stellen de mond te snoeren. Wat daarbij nooit opgemerkt wordt is dat antisemitisme strafbaar is volgens art. 137c van het Wetboek van Strafrecht. Dat is precies het artikel op grond waarvan Wilders tot aan de hoogste rechter veroordeeld is. Zonder straf natuurlijk want de PVV’er wordt altijd met fluwelen handschoenen behandeld. Zoals iedereen ook altijd aardig doet tegen een pitbull.

Maar het misdrijf wordt dus veroordeeld door dezelfde mensen die de misdadiger aan de macht brengen. Hoe gestoord wil je het hebben? “Ja maar….” klinkt het dan natuurlijk weer. Laatst zag ik over die houding een verhelderende clip van de Franse televisie.

De commentator legde uit dat een veroordeling wegens antisemitisme een publicitair en politiek doodvonnis betekent. Zo iemand is niet meer welkom in talkshows. Hij geeft de voorbeelden. Maar hoe anders is het als iemand datzelfde racistische haatmisdrijf pleegt ten aanzien van moslims? Dan wordt de misdadiger door de media volop uitgenodigd en op het schild gehesen. Zo bizar is het. Zo duidelijk zijn de dubbele maatstaven.

Als het geen gekte is om deze absurde situatie te verklaren dan blijft opzettelijke slechtheid als verklaring over. In beide gevallen is het hoog tijd dat we er mee afrekenen. Niet alleen voor de directe slachtoffers maar voor iedereen, want zie waar het ons gebracht heeft. Na de Tweede Wereldoorlog is de democratie nooit meer zo ernstig bedreigd als nu.