Hoe zorg je ervoor dat je kinderen hun groenten opeten? En hoeveel snacks geef je ze doordeweeks? We vroegen enkele jonge ouders naar hun opvoedingskeuzes. Hieruit stroomden talloze lessen in de thema’s werk, sociaal leven, normen en waarden, technologie en eten. Nu is het tijd voor deel 4: eetregels.
Elke*
, 33 jaar, is fulltime ondernemer. Haar dochters, een tweeling, zijn nu 9 jaar oud.
Rens*
, 36 jaar, werkt als ICT-helpdeskcoördinator. Hij is vader een meisje van 11 en een jongen van 8.
Bij
Elke
thuis koken zij en haar vriend afwisselend. Dat was al vanaf het begin zo. "We werkten in het begin allebei: hij fulltime, ik 24 uur, en waren flexibel in werktijden. Hij was vaak eerder thuis en kookte dan. Op dagen dat ik eerder thuis was, kookte ik. Verder is mijn vriend best huishoudelijk ingesteld. Hij kookte eerder bijvoorbeeld op zaterdag voor de kinderen. We deden niet aan groentepotjes, dat maakten we zelf. Althans, mijn vriend: hij kookte alles en pureerde alles. Ik was daar niet zo handig in. Nu nog gaat het samen op. Er is daarin een goed balans."
Ook
Rens
kookt vaak voor zijn kinderen. "Ik ben goed in de basis van koken. De kerstmaaltijden lukt me niet, maar daar heb ik ook geen interesse in. Als de tijd het toelaat, kook ik normaal. Dat wil zeggen: aardappelen, groenten en vlees. Maar op woensdag is dat lastig, vanwege mijn dochters balletles. Dan eten we vaak pizza, omdat het in twintig minuten op tafel staat. Als balletles niet doorgaat, kook ik zelf en eten we dus aardappelen, vlees en groenten."
Kinderen kunnen soms moeilijke eters zijn, maar
Elke
had in het begin erg geluk. Haar kinderen aten alles en hadden ze altijd honger. Maar dat alles lusten is nu voorbij, zegt Elke. "Nu begint het gezemel. Ze lusten geen champignons, geen paprika. Volgens mij is dat bij de meeste kinderen wel zo. Wij hebben ons eigen visie daarop losgelaten en zeggen: 'Het kan dat je iets niet lust, maar je moet het gewoon leren eten. Daar ga je niet dood aan.' Soms gaat dat met wat discussie gepaard, maar eigenlijk hebben we altijd volgehouden dat ze iets moeten proberen."
Rens'
dochter is een best makkelijke eter, maar zijn zoontje is wat moeilijker. Hij is daar redelijk streng in, ook nu hij met zijn vriendin samenwoont. "Soms eten ze nu dingen die ze niet kennen. Mijn vriendin heeft op woensdag alle tijd om te koken. Als de kinderen iets niet kennen, zeggen ze: 'Dat hoef ik niet.' Ook hebben ze een truc. Ze eten eerst alle aardappelen en de groenten en zeggen bij het vlees dan: 'Ik heb genoeg gehad.' Dan zeg ik: 'Nee, we gaan alles proeven.' Ze krijgen twee waarschuwingen. Willen ze dan nog niet proeven, krijgen ze er bij nummer drie een schep bij. Omdat ze dat weten, gaan ze proeven. Als mijn zoontje een smerig gezicht trekt, zeg ik wel: 'Oké, je hebt het geproefd, prima. Een andere keer kunnen we het weer proeven, want je smaak verandert. Wat je nu niet lekker vindt, kun je later lekker gaan vinden en andersom.'"
Naast alles moeten proeven, houdt
Elke
nog andere richtlijnen aan. "Ze mogen in principe zelf opscheppen. Soms zeggen we: 'Dat is te weinig, je moet meer opscheppen.' Wat er op het bord ligt, dat gaat gewoon op. En wat ze niet lusten, moeten ze gewoon proberen. Je kan natuurlijk iets niet zo lekker vinden, maar het bord moet gewoon leeg. Eerder mogen ze niet van tafel."
Rens
vindt dat ook belangrijk dat zijn kinderen hun bord leegeten. "Ik schep altijd weinig op, omdat ik het belangrijk vind dat ze hun bord leegeten en dat ze bijnemen als ze honger hebben. Ik wil dat ze het besef krijgen: 'Ik heb vandaag veel honger, ik wil veel' of 'ik heb weinig honger, dus ik neem weinig.' Als ze halverwege het bord stoppen met eten, zeg ik daar iets over. Ik vind voedselverspilling zonde. Dan moeten ze geen koekje eten om vier uur of me van tevoren vertellen dat ze geen honger hebben."
Buiten het avondeten om, houdt
Elke
geen hele strikte regels aan. "We zeggen niet: 'Dit of dat niet,' maar er gaan geen bergen snoep naar binnen. Als ze een half uur voor het eten een snoepje wegwerken, heb ik er niet veel moeite mee, tenzij ze er al twee hebben gehad. De vuistregel is wel: 'Als je echt trek hebt, pak je maar fruit, droge crackers of een boterham.' Ik weet dat wanneer hun suikerspiegel zakt – dat kan best snel gaan, net als bij mij – het er niet gezelliger op wordt. Ik heb zoiets: 'Eet alsjeblieft voor het eten als je trek hebt, maar je eet met avondeten net zoveel als anders.' Chips en frisdrank zijn voor de weekenden, het liefst ook bewust. Als er cola op tafel komt, is het een glaasje. Maar ze drinken vaak gezonder fris. Als ze op die manier suiker buiten de deur houden, graag."
Rens
is iets strikter."Ik denk na over hoeveel en wanneer. Na drie uur wordt niet meer gesnoept, want dan eten ze hun bord niet leeg. Dan stouwen ze om vier uur nog een stroopwafel naar binnen en zeggen ze om zes uur: 'Ik hoef geen aardappel.' Dat werkt niet. Het moet wel enigszins gezond zijn en er moet regelmaat in zitten."
Op de vraag of ze dezelfde eetregels aanhoudt als haar dochters, lacht
Elke
hard. "Nu val ik door de mand. Ik had toevallig gisterenavond nog zo’n trek dat ik dacht: 'Ik moet nu echt iets eten.' Mijn voorkeur gaat uit naar iets dat goed vult en gezond is. Als dat er niet is… ja, grijp ik een zak chips, maar wel maar twee handjes. Meestal heb ik, als de tweeling naar bed is, één avond in de week het rijk alleen. Dan zet ik lekkers op tafel. Dat verberg ik niet. Het kan zo zijn dat mijn dochters er 's morgens achter komen: 'Waarom eet jij wel chips?' Als ze er een punt van maken, is er een open gesprek. Ik kan ze geen ongelijk geven, maar het is nog niet aan de orde gekomen. Grappig. Ik heb weleens tegen de kinderen gezegd: 'Oké, één snoepje.' Ik kon het zelf niet volhouden en nam er één extra. Ik voelde me wel schuldig en dacht: 'Elke, dat is niet eerlijk.' Ik denk dat het wel heel herkenbaar is voor ouders."
Rens
antwoord op dezelfde vraag volmondig ja, maar zegt vervolgens: "Soms eet ik stiekem weleens een handje borrelnootjes of een chocoladekoek als zij buitenspelen. Dat wel. Maar ik zorg ervoor dat ik dat ofwel zonder hun erbij doe of, als ze het zien, dat zij ook een halve koek krijgen. Dat is het eerlijkste."
*De namen in dit artikel zijn gefingeerd.
Artikelen in de overige thema’s zullen de komende weken op de site komen. Hiervan op de hoogte blijven?
Volg ons dan op Facebook
.
Ook je opvoedingstips delen? Stuur een mail naar kassa-online@bnnvara.nl met als onderwerp ‘opvoedingslessen van jonge ouders’. Wie weet komen jouw opvoedingslessen dan in de volgende artikelen voorbij.