Smeren, smeren, smeren!

Lieve kijkers van Over Mijn Lijk,

Naar aanleiding van de afleveringen kreeg ik veel vragen over hoe ik ontdekte dat ik een melanoom had en of ik wist waar het vandaan kwam?  En ik ga die vragen zo goed mogelijk proberen te beantwoorden maar ik waarschuw jullie alvast. Het wordt ongetwijfeld een lange blog want als ik eenmaal losga dan word ik helemaal enthousiast om jullie meer te vertellen wat jullie wellicht nog niet wisten. Dus be prepared! 

Vroeger was er helemaal niet zoveel bekend over huidkanker, behalve dat de zon een factor in dit verhaal is. Maar hierover is de laatste jaren veel meer bekend en daarom wil ik jullie vertellen hoe het bij mij is ontstaan. De oorzaak waarom het bij mij is ontstaan is natuurlijk nooit zeker. Maar er zijn wel signalen geweest die ik gemist heb en ik graag ook aan jullie vertel. Want wie weet helpt iemand van jullie en kunnen jullie op tijd actie ondernemen!

Zelf dacht ik dat het mij niet zou overkomen. Kanker op jonge leeftijd maar al helemaal geen kanker in stadium 4. Dat is toch iets wat altijd een ander overkomt? We vinden het allemaal heel erg als het een ander overkomt maar zelf kanker? Nee daar ben ik veel te jong voor. Eigenlijk is dat al gek. Waarom denk ik dat het mij niet kan overkomen? Bijna arrogant van mezelf om te denken dat ik gevrijwaard ben hiervan. Natuurlijk voelt het niet altijd eerlijk dat ik in deze situatie zit maar aan de andere kant is het iets wat je niemand anders gunt en dus ook jezelf niet. En daarnaast kiezen we niet wie gezond is en wie niet. Dat is hetzelfde als dat we niet kiezen in welk land we worden geboren, daar is ook niets eerlijks aan. En wat dat betreft ben ik ontzettend dankbaar dat mijn huis in Nederland staat. Wat een geweldig zorgsysteem hebben wij hier! Ook dat is weleens iets wat we vergeten. Ik ben blij dat ik mijn torenhoge ziekenhuiskosten niet zelf hoef te betalen, zoals in sommige andere landen. Want dat zou betekenen dat ik de kosten niet zou kunnen betalen en op den duur geen behandeling meer zou krijgen. Ik heb al zoveel kosten gemaakt dat kan ik in meerdere levens zelfs niet terugbetalen. Gelukkig betalen we het met elkaar, dus ook jullie bedankt voor mijn behandelingen!   

En dan nu over naar de `verdachte` moedervlek. Ik ben veel te laat naar de huisarts gegaan. Ik had dat al veel eerder moeten doen. Want ik zag de moedervlek al een tijdje veranderen en het begon ook te jeuken. Maar ik dacht: hoe groot is die kans nu dat mij dat overkomt? Mijn moedervlek zat op mijn zij. Op de broekrand. Dus deze komt heel weinig met zonlicht in aanraking. Ik was net zwanger geweest van een tweeling en mijn buik was mega gegroeid dus ik dacht dat de verandering misschien daarmee te maken kon hebben gehad. Ondertussen was ik weer helemaal de oude na de zwangerschap maar de moedervlek bleef wel groter en de kleur veranderde. Er kwam zwart door het bruine van de moedervlek heen en de moedervlek jeukte soms een beetje.

Uiteindelijk moest ik van Hendrik echt naar de huisarts. Hij vertrouwde het al een hele tijd niet en in 2014 ging ik dan toch. In eerste instantie dacht mijn huisarts ook dat er niets aan de hand was en deze wilde mij met een zalfje naar huis sturen, tegen de jeuk. Hendrik ging niet akkoord, de moedervlek moest hoe dan ook verwijderd worden. En dat is uiteindelijk ook gebeurd. Het bleek een melanoom.

Ik wist natuurlijk dat je huidkanker kon krijgen van te veel UV-Straling (oftewel zonlicht). Maar ik was geen zonaanbidder. Ik kan op één hand tellen hoe vaak ik onder een zonnebank gelegen heb. Ik vond het heerlijk om op het strand te liggen op een warme zomerdag. Maar ik bleef niet kostte wat kost voor het bruine kleurtje. Ik ben eerder de actieveling, ik hou echt van water, dus zwemmen in de zee vind ik heerlijk. Maar ook ik geniet van de warmte van de zon op je huid. Het kwam ook geregeld voor dat ik een waterpolotoernooi buiten had met mooi weer. Dus ik kwam zeker veel in de buitenlucht en daardoor met de zon in aanraking. En bruin wilde ik ook worden van de zon, want dan zie je er zo “gezond” uit. Nu weet ik dat het kleurtje door de zon het juist ongezond maakt. En daarnaast smeerde ik me altijd in… Ik smeerde me altijd in maar niet om de twee uur. En ook niet onder mijn kleren. Alleen op de blote huid. 

Want wat ik niet wist en wat ook minder bekend is, dat je zonbeschadiging kan oplopen terwijl je gewoon kleding aan hebt. De UV straling gaat dwars door je kleding heen. Om een voorbeeld te geven. Als wij vroeger met onze ouders op vakantie gingen en ik was bijvoorbeeld licht verbrand. Dan moest ik van mijn ouders altijd een t-shirt aantrekken op het strand. Ook in de zee had ik dan een t-shirt aan. Ik smeerde me natuurlijk helemaal in maar alles onder het t-shirt deed ik dan maar 1 keer. Ik had immers daarna mijn t-shirt aan. Maar een t-shirt komt neer op een bescherming van SPF5 á 10. Heel erg laag dus. En dat komt dan voort uit onwetendheid. Dus dat mijn moedervlek op een plek zit die normaal altijd onder je kleren zit, maakt dan ineens niet meer uit. Hetzelfde geldt voor de winter. Ik smeerde mij nooit in de winter in. Maar ook in de winter kan de UV-straling heel hoog zijn. Dat hebben we dan helemaal niet zo in de gaten maar ook dan kun je zonbeschadiging krijgen. Ook iets wat ik niet wist is dat de bruine kleur op je huid de beschadiging van de zon al aangeeft en niet de rode kleur. Je hebt niet pas huidbeschadiging als je verbrand bent. Maar ook al als je verkleurt. 

En zo komen we in de loop der jaren steeds meer te weten over wat nu huidkanker veroorzaakt. Wat dus echt belangrijk is -en mijn vrienden zullen nu denken, daar komt ze weer met haar zonnebrand- is smeren en vooral ook blijven smeren. Smeren op plekken die niet in de zon komen maar natuurlijk ook op de plekken die wel in de zon komen en om de twee uur! Maar wat ook goed is om te weten is dat je niet langer in de zon kunt zitten met factor 50. Dat is schijnveiligheid. Want de bescherming van een factor 50 is 98% en die van een factor 30 is 96%. Dat scheelt dus inderdaad bijna niets. Dus je kunt prima met factor 30 smeren, als je maar regelmatig blijft smeren. Daarnaast voor ons vrouwen zorgt het voor nog een voordeeltje. In zonnebrand zit namelijk vaak UVA en UVB. UVA is anti-aging 😉 en UVB is anti-burning. Oftewel je huid verouderd minder snel met het dragen zonnebrand. Let dus goed op de verpakking of beide erin zitten want je wil ook zeker niet verbranden.

En waarom krijgt de ene dan wel huidkanker en de andere niet? Dat is nog lastig te zeggen. Ergens triggert het dus in mijn lichaam wat daartoe leidt. Maar niet bij iedereen. In mijn lichaam wordt de kanker gecamoufleerd en daardoor herkennen mijn witte bloedcellen de kanker niet als kanker en laten het daarom gewoon groeien. Maar bij een ander kan het heel goed wel herkend worden. En daar kunnen deze losse cellen dus gewoon opgeruimd worden door het lichaam. Dus hoe kan dat verschil er zijn? Dat zijn allemaal vragen waar nog antwoord op moet komen. Want als we weten wat het veroorzaakt is het ook makkelijker om naar een oplossing te zoeken. En dat geldt natuurlijk voor elke kankersoort. 

Er is voor heel veel ook nog geen behandeling. En daarom hebben we een actie gestart om geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker. Dit geld gaat naar de vooraanstaande kankerinstituten in Nederland die heel veel onderzoek doen -Het Antoni van Leeuwenhoek en het Prinses Maxima Centrum- precies wat er op dit moment nodig is. Voor iedereen die iets kan missen heb ik de link bijgevoegd. Je kunt zelf weten met welk bedrag je de actie ondersteund. Weet dat het geld gelijk bij de juiste instituten binnenkomt en echt gebruikt wordt voor het onderzoek. Deze actie is voor kinderen die kanker krijgen maar ook voor volwassenen. Want tegenwoordig krijgt de helft van de mensen kanker. En in dat geval willen we toch allemaal een passende behandeling?

Liefs,
Maaike