Acht jaar Emile Roemer: de terugblik

Acht jaar was Roemer partijleider. Tijdens de verkiezingen in 2010 en 2012 behaalde de SP onder Roemer 15 zetels, tijdens de verkiezingen van dit jaar 14 zetels. We blikken terug op drie jaar Emile Roemer in ons programma. (Vóór 2014 presenteerde Jeroen met Paul nog  Pauw & Witteman .)

September 2014, in Oost-Oekraïne is een ware burgeroorlog uitgebroken. Emile Roemer uit kritiek op onder meer Europarlementariërs Hans van Baalen (VVD) en Guy Verhofstadt, die eerder dat jaar Oekraïeners een hart onder de riem staken namens de Europese Unie. Ze gooien olie op het vuur, vindt Roemer, alsook de NAVO en Rusland. Deëscaleren, is de sleutel tot het oplossen van deze crisis.

In de landelijke politie en in de media is nog een ander internationaal catastrofe  hot topic : de vluchtelingencrisis. In de Kamer was die dag hevig gedebatteerd over de opvang van deze vluchtelingen in Nederland. Roemer pleitte voor humane opvang en extra sociale huurwoningen. En hij was Geert Wilders’ ‘hypocriete gedoe’ spuugzat. “Wel bommen gooien op een kruitvat, en vervolgens wegkijken als er vluchtelingen ontstaan en mensen slachtoffer worden.”

In maart 2015 vinden de verkiezingen voor de Provinciale Staten en Waterschappen plaats. Roemer gaat in debat met premier Mark Rutte (VVD), die hij verwijt een belangrijke verkiezingsbelofte (werk, werk, werk) niét te hebben verwezenlijkt.

Later dat jaar werden duizenden vluchtelingen ondergebracht in verscheidene dorpen en steden in Nederland, waaronder het Drentse Oranje. Er werden 1400 asielzoekers beloofd op een inwoneraantal van 140 inwoners. In de Telegraaf  suggereerde Emile Roemer dat de VVD hiermee het draagvlak van asielopvang in Nederland op de schop wilde nemen. Complotdenkerij, suggereerde VVD'er Klaas Dijkhoff (toenmalig staatssecretaris) op zijn beurt. Maar Roemer bleef bij zijn vermoedens: de VVD  n ever wastes a good crisis.

Nadat wij in  Pauw  de schrijnende verhalen van twee Nederlandse vrouwen behandelden voor wie goede thuiszorg onmisbaar is (de participatiesamenleving ten spijt), schoof Emile Roemer aan voor een reactie. “Dit gaat door merg en been.” Hij verweet het kabinet bezuinigingsdrift. “Er is beleid gevoerd om mensen langer thuis te laten zitten, en vervolgens snij je thuiszorg weg voor heel veel mensen.”

Augustus 2016. Roemer heeft zijn kandidatenlijst samengesteld, zijn verkiezingscampagne is begonnen. Hij sprak destijds in onze uitzending over twee Kamerleden die onder zijn bewind vertrokken, Tjitske Siderius (die Den Haag een slangenkuil noemde) en Sharon Gesthuizen . Nieuw op de lijst: Lilian Marijnissen, dochter-van. Wie hij beoogde als opvolger? “Dat moeten ze terzijnertijd maar zien. Geen flauw idee, maar voorlopig nog lang niet.”

Aan de vooravond van de Tweede Kamerverkiezingen zit Roemer aan tafel bij  Pauw & Jinek. Hij uit zijn zorgen over een linkse regering. “Ik ben er bang voor dat links niet groot genoeg is om dat stempel te drukken.”

En dan is daar in september oud-Kamerlid Sharon Gesthuizen met haar politieke memoires. Ze omschrijft hierin een falend campagneteam in verkiezingstijd, de sfeer in de SP-fractie onder de autoritaire Jan Marijnissen (wisten we ook gelijk wat Siderius bedoelde met die slangenkuil), en de verandering die de komst van Roemer teweegbracht: hij zette de deuren naar een gesloten bolwerk open. Er kwam ontspanning in de fractie.

Er was nog een deur die Emile Roemer openzette in zijn zeven jaren als fractievoorzitter: hij wilde maar wat graag samenwerken met andere linkse partijen. De Partij van de Arbeid bijvoorbeeld. Onder Job Cohen leek die samenwerking mogelijk, onder Diederik Samsom niet, maar met Lodewijk Asscher gloorde er weer licht aan de horizon. En ook van de partij: Jesse Klaver van GroenLinks.