Wie alt-right zegt, zegt Richard Spencer

Richard Spencer (39) is de Amerikaan achter de zogenoemde rechtse beweging die op 25 augustus 2016 plotsklaps landelijke bekendheid kreeg toen presidentskandidaat Hillary Clinton de campagne van haar tegenstander Donald Trump, verbond aan deze ’racistische ideologie die bekendstaat als alt-right’. En wie alt-right zegt, zegt Richard Spencer.

Journalist Graeme Wood volgde Spencer al langer. Spencer kende hij als Richard, de jongen met wie hij op de middelbare school zat en scheikunde volgde. In een boeiend portret met de titel  His Kampf, verschenen in het Amerikaanse culturele tijdschrift The Atlantic, omschrijft hij Spencer van dichtbij.

De journalist beschrijft hoe hij Spencer tien jaar geleden op een kerstreceptie tegenkwam. Hij herkende hem direct als zijn oud-klasgenoot op hun boys only school in Dallas, Texas. Spencer was literatuurrecensent van een conservatief tijdschrift, en de twee raakten aan de praat. Het onderwerp: een anti-christelijk grapje in de speech van de gastheer.

De twee verloren elkaar uit het oog. Richard Spencer werd redacteur bij een online tijdschrift, Alternative Right , en kwam te werken bij National Policy Institute (NPI). “Een denktank ten behoeve van de witte identiteit, met weinig geld en praktisch geen personeel,” zo omschrijft The Atlantic de NPI. Thema’s: superieuriteit van het witte Europese ras en de daarbij behorende cultuur.

Spencer kreeg bekendheid over heel de wereld toen hij, in aanloop naar de verkiezingen, op een bijeenkomst ‘ Hail Trump ’ riep en de Hitlergroet bracht, waarna zijn uitzinnige publiek hem volgde. Hij zette de Amerikaanse pers in zijn toespraak weg als ‘ Lügenpresse ’ en betuigde steun aan Donald Trump. Trump distantieerde zich later echter van dat saluut.

Journalist Wood zoekt zijn oud-klasgenoot, na de overwinning van Trump in januari, thuis op. Het interview leidt tot een korte documentaire voor The Atlantic , en nadien lunchen de twee in een Thais restaurant. Wood herinnert zich:

“De maaltijd werd onderbroken door een jonge zwarte vrouw die hem vroeg of hij Richard Spencer was, de beroemde racist. “Ja?” antwoordde Spencer, speels voorzichtig. Ze zei dat hij ‘helemaal niet gemeen was in het echt’ voordat ze wegliep. (Omdat zoveel van zijn critici hem met een nazi vergelijken, vat Spencer dit op als een soort compliment.)  

In het gesprek vraagt hij Spencer, zoon van een oogheelkunde en de erfgename van katoenboerderijen in Louisiana, naar zijn drijfveren. 

“Mijn opvoeding heeft me niet gevormd zoals ik ben,” zei Spencer schouderophalend. Daar dacht hij even over na. “Ik denk dat ik in veel opzichten reageerde tegen Dallas. Het is een plek waar het om klasse en geld draait — wie heeft de grootste auto of het grootste huis of de grootste neptieten,” vertelde hij me. “Er is geen echte gemeenschap of hoge cultuur of gevoel van grootheid, naast het bezitten van een villa. Hij benadrukte cultuur op een manier die deed denken aan de Duitse betekenis van Kultur .”

Richard Spencer wordt beschreven als een intellectuele hoogvlieger die veel van zijn denkbeelden aan de Duitse componist Richard Wagner en de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche over heeft gehouden. En als een man die in zijn uiterlijk veel gelijkenissen vertoont met nazi’s en fascisten, zoals zijn ‘Derde Rijk-achtige fascist chic -kapsel’.  

Zijn invloed op Trump zou weleens kunnen komen via Stephen Miller, een beleidsadviseur van de president, al nam Trump afstand van de Hitlergroet die voor hem werd gebracht tijdens zijn presidentscampagne. Na afgelopen weekend wordt Donald Trump echter verweten dat hij ultrarechts aanwakkert .

Het langetermijnplan van Richard Spencer is, zo zegt hij zelf, de vestiging een post-Amerikaanse, witte etnische staat door langzamerhand de etnische trots aan te wakkeren.

Graeme Wood eindigt zijn verhaal met de slotzin:

"De schaamte voor dit onfatsoen wordt alleen ervaren door de mensen die een land met Spencer delen, niet door de man zelf."

Wie het hele artikel wil lezen: klik hier .