Groenteboer en rasoptimist Jan Voortman uit Oranje overleden

Met toenmalig PvdA-leider Diederik Samsom en Jos Wienen van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten bespraken we destijds de gebeurtenissen in het dorp Oranje. De inwoners van de kleine Drentse gemeente waren zwaar gepikeerd over de beslissing van staatssecretaris Klaas Dijkhoff over het opvangen van nog meer asielzoekers. 

Ook Voortman was toen te gast bij ons in de studio. Hij presenteerde zich aan het Nederlandse publiek als een vriendelijke man, met de nodige zelfspot. Bovendien een man met een groot hart. Hij had eerder die avond een barbecue georganiseerd om de asielzoekers welkom te heten in Oranje. Met een opvallende lichtheid verklaarde hij zijn actie en vatte hij de gebeurtenissen samen: hij vond het wat veel, nog eens 700 asielzoekers, maar: "die mensen uit Syrië hebben er ook niet om gevraagd in Oranje te komen, de eerste pinautomaat is zeven kilometer verderop." Als er nog meer asielzoekers zouden komen zou het voor Jan in ieder geval geen probleem zijn geweest. Op de vraag of er nog een barbecue zou komen antwoordde hij: "Misschien volgende week." 

Opiniemaandblad Vrij Nederland schreef naar aanleiding van de gebeurtenissen destijds: ' Een beter symbool dan deze vriendelijke Drent kunnen we ons niet wensen.'

Het Dagblad van het Noorden heeft een prachtig in memoriam gewijd aan de ondernemer uit Oranje. De krant schrijft: 'Jan Voortman, geboren op 9 maart 1965, bezag het leven vanaf de zonkant. Kwekerij ‘De Tuinkabouter’, die hij samen met zijn vriendin Sieta Meijering bestierde, werd na de komst van het azc een multiculturele oase. Want dat woord ‘vriendje’ meende hij, net als het woord ‘lieverd’ of ‘kameraad.’ Hij organiseerde barbecues voor de bewoners van het azc, vierde Suikerfeest met ze, en tijdens de kerstvieringen speelden de moslimkinderen Maria en Jozef tussen de glazen wanden. Mensen, vond Jan Voortman, moesten kameraden van elkaar zijn en niet zo moeilijk doen, hai toch.'

'Een ondernemer was hij, het type lullen niet poetsen – hoewel: lullen kon hij als geen ander. Een mouwen opstropende aanpakker, die de traag werkende ambtelijke molens soms graag eigenhandig een duwtje had willen geven. Had hij niet overal ruimte voor? En zin in? Wat was dat voor gezeur over nooduitgangen als er overal deuren open stonden? ‘Doe mij één gezelligheidsvergunning’, pufte hij twee jaar geleden tegen deze krant. ‘Eén vergunning voor alles waar je mee kan lachen.’

In het begin van dit jaar werd Voortman ziek. De doktoren constateerden een zeldzame combinatie van acute en chronische leukemie. Woensdag 28 juni overleed hij, levensgenieter, mensenvriend, schijnbaar onverwoestbare optimist. Hij werd 52 jaar.