PAUW was de late night talkshow van BNNVARA met presentator Jeroen Pauw. Het gesprek van de dag met de hoofdrolspelers uit het nieuws, live vanuit Amsterdam.
Theodor Holman recenseert Pauw
25-09-2014
• leestijd 2 minuten
•
Theodor Holman en Gijs van de Westelaken produceren de speelfilm ‘2/11 Het spel van de Wolf’ - ze reconstrueren wat er bij de AIVD gebeurde na de moord op Van Gogh. Het duo was daarom woensdag te gast bij Pauw. Naar aanleiding van zijn bezoek schreef Theodor Holman de volgende column in Het Parool:
'Barend en Van Dorp' is het beste, maar 'Pauw' is een goede tweede
Dat was gezellig, bij 'Pauw'. Ik was echt nieuwsgierig hoe het bij dat programma toeging. Wat doet Jeroen vooraf? Hoe bereidt hij zich voor? Doet hij dat zelf of heeft hij, zoals Matthijs, een schare redacteuren?
Ik vond en vind dat ik er iets over mag zeggen, omdat ik zelf toch ook af en toe interview.
Wat mij opviel, was dit: Pauw luistert goed. Hij is oprecht geïnteresseerd. Hij is ontspannen. En - en dat is vooral prettig - hij is eerlijk.
Zijn kijkcijfers zijn aan het stijgen - ik durf vandaag niet naar zijn cijfers te kijken - maar er is ook een buitengebeuren waaraan je kunt merken of een programma een succes zal worden of niet. De gasten die met elkaar babbelen, de verzorging van de redactieleden vooraf en achteraf en vooral de aandacht die je als gast krijgt. Er moet iets zijn wat je kunt omschrijven als sfeer.
Dat heeft Pauw.
Het best blijft 'Barend en Van Dorp', maar 'Pauw' is een goede tweede.
Misschien ben ik een oude lul, maar ik vond het vooral aanstekelijk dat het bij 'Pauw' ergens over ging - en dan bedoel ik niet eens het onderwerp waarvoor ik was uitgenodigd. (Ik vond mezelf trouwens verschrikkelijk. Reden waarom ik nooit in talkshows wil verschijnen. Ik loop liever naakt over de Albert Cuyp. Ik haat het gast te zijn.)
Een goede talkshow lijkt mij een show waarvan je iets opsteekt. Er is een probleem, er zijn mensen uitgenodigd om erover te spreken en aan het einde van die gesprekken is je iets duidelijk geworden.
Ik heb dat bij Matthijs niet meer. Sterker: ik zap 's nachts wel eens langs dat programma van hem en weet dan niet of ik naar een herhaling van de uitzending van die avond of naar een herhaling van een jaar geleden zit te kijken. Matthijs is natuurlijk een heel goede presentator en zo - niemand kan wat hij kan - maar ik weet niet meer voor wie hij een goede presentator is. Ik denk vooral voor de mensen die hij heeft uitgenodigd.
Hij haalt terecht nog hoge kijkcijfers, net als Humberto Tan, maar 'De wereld draait door' en 'RTL late night' zijn natuurlijk geen programma's voor snobs zoals ik.
Pauw verraste mij. Dat is geen geslijm, want ik hoef er nooit, nooit meer te zitten.
Ik zag een slimme vakman.
Wat mij opviel, was dit: Pauw luistert goed. Hij is oprecht geïnteresseerd. Hij is ontspannen. En - en dat is vooral prettig - hij is eerlijk.
Zijn kijkcijfers zijn aan het stijgen - ik durf vandaag niet naar zijn cijfers te kijken - maar er is ook een buitengebeuren waaraan je kunt merken of een programma een succes zal worden of niet. De gasten die met elkaar babbelen, de verzorging van de redactieleden vooraf en achteraf en vooral de aandacht die je als gast krijgt. Er moet iets zijn wat je kunt omschrijven als sfeer.
Dat heeft Pauw.
Het best blijft 'Barend en Van Dorp', maar 'Pauw' is een goede tweede.
Misschien ben ik een oude lul, maar ik vond het vooral aanstekelijk dat het bij 'Pauw' ergens over ging - en dan bedoel ik niet eens het onderwerp waarvoor ik was uitgenodigd. (Ik vond mezelf trouwens verschrikkelijk. Reden waarom ik nooit in talkshows wil verschijnen. Ik loop liever naakt over de Albert Cuyp. Ik haat het gast te zijn.)
Een goede talkshow lijkt mij een show waarvan je iets opsteekt. Er is een probleem, er zijn mensen uitgenodigd om erover te spreken en aan het einde van die gesprekken is je iets duidelijk geworden.
Ik heb dat bij Matthijs niet meer. Sterker: ik zap 's nachts wel eens langs dat programma van hem en weet dan niet of ik naar een herhaling van de uitzending van die avond of naar een herhaling van een jaar geleden zit te kijken. Matthijs is natuurlijk een heel goede presentator en zo - niemand kan wat hij kan - maar ik weet niet meer voor wie hij een goede presentator is. Ik denk vooral voor de mensen die hij heeft uitgenodigd.
Hij haalt terecht nog hoge kijkcijfers, net als Humberto Tan, maar 'De wereld draait door' en 'RTL late night' zijn natuurlijk geen programma's voor snobs zoals ik.
Pauw verraste mij. Dat is geen geslijm, want ik hoef er nooit, nooit meer te zitten.
Ik zag een slimme vakman.
Bron:
Het Parool
Bekijk hier het fragment.
Praat mee
