Column: waarom het voor millennials zo kut is om liefde te vinden

Te klein, te blond, te dun, ieeewl die schoenen, swipe swipe swipe. Daar zitten we dan, vrijdagavond op de bank Say Yes To The Dress te kijken. Ondertussen gaat mijn duim in een razend tempo naar links. Triest? Misschien wel. “Zo’n jurk wil ik ook!”, roep ik. Waarop mijn huisgenoot reageert “eerst maar eens een vent vinden jij.”. Auw, dat doet pijn. Ze heeft gelijk, kijk me nou zitten, 24 en nog nooit een serieuze relatie gehad. Ben ik te kieskeurig? Trek ik de verkeerde mannen aan? Gelukkig ben ik niet de enige, veel van m’n vriendinnen hebben ook last van het forever-alone-syndroom. 

Als ik de nieuwsartikelen moet geloven ligt het aan het feit dat we millennials zijn. Want millennials zijn volgens onderzoekers eenzaam. Pfoeh opluchting, het ligt dus niet mij, maar aan mijn generatie. Geef ze eens ongelijk, het datingspel van tegenwoordig begint steeds meer op een aflevering van Wie is de Mol te lijken. Je moet de regels van het spel weten om door te kunnen naar de volgende ronde, niemand is te vertrouwen en je kan ieder moment gemold (lees genaaid) worden. Zo zijn er ongeschreven regels over hoe snel je mag reageren op elkaars appjes, mag je de eerste date niet te enthousiast zijn, want dan ben je desperate. En hoef je na maanden daten, elkaars vrienden ontmoeten en voorgesteld worden aan de ouders er niet vanuit te gaan dat het officieel is. Dat mag pas wanneer er een foto samen online wordt gepost. We leven in een wereld waar romantiek ver te zoeken is. Tinder, DM sliden, blauwe vinkjes paniek en elkaar dumpen via WhatsApp. Soms denk ik dat ik in de verkeerde tijd geboren ben.

En dan heb ik nog niet gehad over  ghosten, cushioning en benching.  Say whut? Dit zijn een aantal (van de vele) termen die de afgelopen jaren vanuit de datingscene zijn ontstaan. Denk je nu: waar heeft die meid het over? Dan volgt hier een spoedcursus daten anno 2018. 

Is je liefje waar jij al wekenlang intiem mee aan het daten bent uit het niets verdwenen? Reageert hij of zij ook niet meer op je appjes ondanks de blauwe vinkjes? Oftewel is hij of zij in rook opgegaan? Dan heeft je ‘date’ je dus geghost. Deze persoon heeft er gewoon geen zin meer in en heeft de ballen niet om je dat te laten weten. Dan heb je ook nog cushioning. Cushioning is een dating techniek (dit noemen ze dus serieus een techniek) waarbij je naast je main (chick of gast) ook verschillende sides hebt die je DMed en liked. Stiekem houd je deze peeps lekker warm door met ze te flirten zodat je altijd een back-up plan hebt. En dan kun je ook nog gebenched worden. Gewat? Gebenched worden betekent dat jouw schatje je toch niet als potentieel ziet en naast jou anderen datet. Hij of zij wil het niet afkappen uit angst om alleen te zijn, maar wil ook geen relatie met je. Hé we leven in 2018, natuurlijk hoef je niet te kiezen voor een monogame relatie, maar dan is het wel zo fijn als alle partijen hier ook wel vanaf weten zodat er achteraf niemand gekwetst wordt. 

We scharrelen tot de dood ons scheidt, maken er een wedstrijd van wie het langzaamst reageert, brainstormen met ons hele achterban voordat je op “verzenden” klikt en gaan offline wanneer “is aan het typen…” op je scherm popt. En van het woord “gevoelens” krijgen we spontaan hartkloppingen. 

We swipen ons dan ook een ongeluk. Want er zijn genoeg vissen in de zee. Er is altijd wel iemand die knapper, rijker, slimmer of leuker is, dus waarom zou je settelen? En dan hebben we ook nog (social)media waardoor we het idee hebben dat niemand goed genoeg is. We vergelijken onszelf met onrealistische perfect in beeld gebrachte relaties. Hartstikke leuk die foto’s die regelrecht uit een scene van een romcom lijken te komen, maar we hebben geen idee wat er schuilt achter die foto van dat “perfecte koppel”. Het is niet gek dat we een vertekend beeld hebben van hoe een relatie zou moeten zijn. Het begon vroeger al door het beeld wat Disney ons gaf met het prins en prinses en ze leefde nog lang en gelukkig liefdesverhaal. Daarna volgden de romantische comedies waardoor je beeld over romantiek veranderde. En ook als je in je eigen omgeving kijkt zie je alleen het perfecte plaatje. Mensen delen nou eenmaal niet hun ellende, waardoor jij een verkeerd beeld krijgt hoe het zou moeten. 

In mijn ogen is social media handig voor veel dingen, maar toxic voor je liefdesleven. Stap daarom eens af en toe uit die online bubble. En ga offline de gesprekken aan zonder dat je iemand zijn visuele visitekaartje hebt gezien. Zo kun je tenminste objectief kijken naar de binnenkant in plaats van je laten beïnvloeden door het aantal volgers, likes en of hij/zij wel instaboy(of girl)friend material is. Inmiddels is het mij gelukt en heb ik mijn liefde gevonden. Hoe dan? Hoor ik je denken. Vergeet het datingspel en focus je op jezelf. Na zo’n 338 dates had ik de handdoek in de ring van de datingcompetitie gegooid en vaarwel gezegd tegen mijn frenemies Tinder en Happn. En pas toen ik echt zero fucks om mannen gaf en net had besloten om 36 katten plus een dildo aan te schaffen was hij daar ineens. Schijnbaar lag cupido de afgelopen 24 jaar te tukken. Waarom het dit keer wel lukte? Ik had geen tijd om het spelletje te spelen, gaf mezelf bloot en realiseerde me dat ik moest stoppen met vergelijken. Niemand is perfect, dus gooide ik dat oppervlakkige eisenlijstje van drie kantjes de zee in. Zonder die onlinewereld en wazige datingregels gaat het allemaal stukken soepeler, geloof me. Soms moet je gewoon even uit het spel stappen om te kunnen winnen. 

X  

Nicole