Abandoned Man: filosofische, toegankelijke Turkse tranentrekker

Een man komt na een lange gevangenisstraf vrij en ontdekt de louterende werking van automontage in solide melodrama.

Hij werd opgegeven door zijn familie en belandde in de gevangenis. Vijftien jaar later probeert Baran (Mert Ramazan Demir) weer iets van zijn leven te maken. In de eerst akte van Abandoned Man (Metruk Adam) is te zien hoe Baran door de straten struint, op zoek naar werk, wellicht bij een autogarage. Dat blijkt een beproeving, en op hulp van vrienden hoeft hij niet per se te rekenen. Regisseur Çagri Vila Lostuvali schakelt ook terug naar Barans jeugd, en naar de dag dat hij wordt veroordeeld voor moord en achter de tralies belandt. Dat is niet zonder reden: het scenario van Deniz Madanoglu en Murat Uyurkulak onthult geleidelijk dat de waarheid iets anders ligt dan Baran al die jaren dacht.

Ondertussen cultiveert Baran een relatie met zijn nichtje Lidya (Ada Erma), die hem weer begint te omarmen. Abandoned Man heeft bij vlagen wel iets weg van een klassieke Russische roman, over een hoofdpersoon die lang is vernederd, en zich weer omhoog moet vechten. En als Baran sleutelt aan auto’s, is hij op zijn best. Die passages doen weer denken aan het boek Zen en de Kunst van het Motoronderhoud (1974), waarin schrijver Robert Pirsig laat zien dat motoronderhoud an sich een filosofische aangelegenheid is: terwijl je met je handen bezig bent, contempleer je het leven, en zoek je naar oplossingen voor nijpende problemen.

Klinkt allemaal complex, maar Abandoned Man is ook vooral een typisch Turks melodrama, met sterk aangezette violen, en scènes die duidelijk als doel hebben de kijker te emotioneren. Maar Lostuvali gaat wel evident, in kunstzinnige zin, ietsjes verder, dan de gemiddelde Netflixtitel.

Abandoned Man, vanaf 22 augustus bij Netflix