Chad Powers S02E01-03: overbodig verkleedfeest

Zelfs een dubbele dosis Glen Powell (Hit Man, Twisters) is dit keer niet genoeg.

Het is nooit leuk wanneer je vader (Toby Huss) je hardop een eikel noemt, maar in het geval van Russ Holland (Glen Powell, Hit Man, Twisters) geven we paps groot gelijk. Russ is namelijk de belichaming van een arrogante, egocentrisch ‘jock’. Toen zijn rugbyclub door zijn toedoen de kampioenschappen verloor, stak Russ niet de hand in eigen boezem, maar reageerde hij zich, op live tv, af op de vader van een doodzieke fan. En nu, acht jaar later, geeft hij nog steeds iedereen de schuld van zijn stukgelopen carrière behalve zichzelf.

Wanneer zelfs zijn agent hem dumpt omdat hij met zijn gezicht op geen enkele club meer welkom is, besluit Russ dat het tijd is voor drastische maatregelen. Met behulp van wat gezichtsprotheses – zijn vader werkt als make-up-artiest in Hollywood – meldt hij zich aan voor de tryouts van een lokale studentenrugbyclub als Chad Powers, een zachtaardige, niet al te snuggere zuidelijke provinciaal. Wat kan daar nou mis bij gaan?

Chad Powers doet niet geheimzinnig over zijn primaire inspiratiebron: Mrs. Doubtfire, de komedie uit 1993 waarin Robin Williams zichzelf omtovert tot een oude huishoudster, om zo meer tijd met zijn kinderen door te kunnen brengen. Al doet de verhaallijn eigenlijk meer denken aan die uit de klassieker Tootsie (1982), over een worstelende acteur (Dustin Hoffman) die door zijn recalcitrante gedrag nergens meer aan de bak komt en dan maar als vrouw auditie doet bij een soap. (Het zal wel een kwestie van gemak zijn geweest: de rechten van Mrs. Doubtfire liggen bij Disney, die van Tootsie bij Sony).

Maar eigenlijk zijn deze verwijzingen al veel te veel eer. Het personage van Robin Williams handelde uit begrijpelijke motieven (hij wilde zijn kinderen niet kwijt) en in Tootsie leert ook de zelfgenoegzame Michael als Dorothy waardevolle lessen over seksisme op de werkvloer. Russ blijft de eerste drie afleveringen zeer hardleers en onsympathiek (hadden we al verteld dat hij in een Cybertruck rijdt?). Maar als Chad is hij niet veel beter. Het valt te betwijfelen of zuiderlingen gevleid zullen zijn door dit portret van een sullige, doorgefokte boerenkinkel, hoe hard de makers hem ook proberen neer te zetten als een knuffelbare volksheld.

Maar sowieso wordt elk personage slechts met de meest grove pennenstreken neergezet. Van de gedesillusioneerde coach met huwelijksproblemen (Steve Zahn, Silo, het eerste seizoen van The White Lotus) en de gedoodverfde romantische partner Ricky (Perry Mattfeld, In The Dark) tot Chads grote concurrent Nishan (Xavier Mills). Chad Powers is een serie die je prima over kan slaan. Maar je kan natuurlijk altijd nog een keer Tootsie kijken.  

Chad Powers, vanaf dinsdag 30 september 2025 wekelijks bij Disney+, dat aftrapt met de eerste drie afleveringen