Documentaireserie over drugssmokkel aan boord van een privéjet in de Dominicaanse Republiek leidt tot onwerkelijke ontluikingen.
Op 20 maart 2013 doet de Dominicaanse douane op de luchthaven van Punta Cana een wonderlijke ontdekking: aan boord van een privéjet wordt 700 kilo cocaïne aangetroffen, verdeeld over 26 koffers. Vier Franse staatsburgers worden gearresteerd. Saillant is dat geen van hen een reputatie heeft in de Franse onderwereld.
‘Het klinkt als een telenovela, als een telenovela die perfect is voor Netflix’, merkt een van de geïnterviewden, een journaliste, op in de derde aflevering van Cocaine Air: Smuggers at 30.000 Ft.(Y a-t-il un dealer dans l’avion). Ze heeft gelijk: alleen al de premisse van deze driedelige documentairereeks is bijzonder dramatisch. Maar documentairemakers Maxime Bonnet en Jérôme Pierrat kiezen kiest niet voor een plechtstatige maar voor een speelse toon. En die speelsheid – zo klinkt westernmuziek voortdurend onder interviews – past goed bij de aaneenschakelijking aan onwerkelijke wendingen die het duo de kijker voorschotelt.
Buitengewoon vermakelijk zijn de interviews met de verdachten, die hun betrokkenheid bij de drugshandel ontkennen. Een van de vier beweert zelfs dat hij de andere mannen op de vlucht niet kent. Hilarisch zijn andere details die Bonnet en Pierrat weten op te rakelen. Zo gebruikte Nicholas Sarkozy het vliegtuig ook meermaals – betaald door een goede vriend van de Franse oud-president. Sarkozy reageert tijdens een interview geagiteerd: ‘Wil je m’n telefoon ook inzien?’
Het punt dat de makers maken is evident: er wordt een hoop gesjoemeld in de luchtvaart. En aangezien het politieonderzoek op de Dominicaanse Republiek ook aan alle kanten rammelde, is het nog steeds moeilijk om de waarheid boven tafel te halen. Toch komen Bonnet en Pierrat een eind, mede dankzij een officier van justitie die zich in de zaak heeft vastgebeten.
Cocaine Air: Smuggers at 30.000 Ft., vanaf 11 juni bij Netflix
Ontvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief