Conservatieven vinden elkaar op één thema: het verbod op abortus

Parkeer even alle échte problemen in het leven en verplaats je dan in het kleine leed van een jonge, Trump-gezinde (of vrouw, maar meestal zijn het mannen) die in Washington woont en dolgraag een date wil. Voor wie de Amerikaanse hoofdstad niet kent: een meer progressieve plek zul je in de VS niet snel aantreffen. And it shows. Je struikelt er over de hoe-komen- we-van-Trump-af-sessies in boekhandels en cafeetjes. Bekende gezichten uit de Trump-regering lopen het risico lastig te worden gevallen in een restaurant. (De president zelf eet daarom alleen nog maar in zijn eigen hotel.) Conservatieven met geld hebben zich goeddeels teruggetrokken in riante villa’s in de buitenwijken. Jonge conservatieven zonder geld maar mét ambitie, zo schreef Politico na Trumps aantreden, verschansen zich in appartementencomplexen in nieuw ontwikkelde gebieden aan de Potomac River, in het zuiden van de stad. Daar werden ze niet lastig gevallen door linkse generatiegenoten. Alleen: datenbleek ingewikkeld. Uiteindelijk kwam altijd de vraag: wat doe je voor werk? Twintigers die in het spoor van Trump naar Washington waren getrokken vertelden in Politico over de rokende puinhopen van hun Tinder-afspraakjes. ‘Ik heb je net even gegoogled,’ appte één zo’n date na een afspraak, diep in de nacht, ‘en ik zie dat je voor Trump werkt. Go fuck yourself.’

Een lang leven alleen als schrikbeeld voor jonge conservatieven met ambities in de nationale politiek? In de jaren 80 had je Family ties, de NBC-sitcom over een jonge Reagan-fan (gespeeld door Michael J. Fox) die zijn progressieve ouders zo nu en dan tot waanzin dreef. Deze Alex P. Keaton kreeg tenminste nog een serieuze vriendin, al was het pas in het vierde seizoen. Maar dat waren andere tijden – de messen van de cultuuroorlog waren nog niet zo scherp geslepen als in het Trump-tijdperk. Politieke tegenstanders praatten nog met elkaar. En de generatiekloof is sindsdien gegroeid: Trump werd president dankzij de 65-plussers, de millennials (ruwweg geboren tussen 1981 en 1996) stemmen in grote meerderheid Democratisch. Hetzelfde geldt voor de stemgerechtigde Generation Z’ers, zeg maar de 15- tot 25-jarigen. Slechts dertig procent van hen stemt Republikeins, zo blijkt uit kiezersonderzoek. Jong en rechts: de combinatie wordt een steeds zeldzamere menssoort.

Lees meer in VARAgids 21 vanaf pagina 18.