Het zou een nachtmerrie zijn als Netflix Warner koopt

De streamingdienst heeft weinig op met de bioscoopervaring en evenmin met de verkoop van fysieke media.

Het gerucht gaat dat Netflix overweegt om filmstudio Warner te kopen. Dat zou een nachtmerrie zijn, aangezien de streamingdienst niets geeft om de bioscoopindustrie. Films als Weapons, Superman, A Mincraft Movie, F1: The Movie en Sinners – ja, dit zijn allemaal Warner-titels die in 2025 verschenen – zouden in het vervolg direct op 'video on demand' (vod) verschijnen. An sich is het natuurlijk goed dat bioscoopfilms op een gegeven moment ook in een thuissetting te zien zijn. Maar om bioscopen draaiend te houden, moet er een wezenlijke tijd tussen een bioscooppremière en een vod-première zitten.

Er kleven meer nadelen aan zo’n overname. Ik schreef al regelmatig over het feit dat Netflix geen fysieke media uitbrengt. Ze willen dat je hun titels uitsluitend ziet bij het maandelijkse abonnement. Zodra ze Warner kopen, zou dit kunnen betekenen dat film- en televisieliefhebbers niet hoeven te wachten op mooie heruitgaven van klassiekers. Sowieso vraag ik me af wat Netflix zou doen met de mooie HBO-catalogus (HBO is ook van Warner), met de creaties van David Simon (The Wire) en David Chase (The Sopranos)? Krijgen die nog een speciaal plekje? Of worden deze triomfen uit de televisiegeschiedenis weggestopt in een jungle vol middelmaat?

Het is evident dat Netflix Warner óók wil kopen vanwege het prestige van de filmstudio. Meer dan honderd jaar filmgeschiedenis ligt in het studiocomplex in Hollywood besloten. Maar dat die geschiedenis direct gelinkt is aan de evolutie van het bioscoopbezoek, doet er voor de streamingdienst ogenschijnlijk niet toe. Netflixbestuurder Ted Sarandos bagatelliseert al jaren de bioscoopervaring. Logisch: hij zou als hoge pief bij een filmstudio wellicht het omgekeerde doen. Zo’n discussie leidt er ook toe dat je als cinefiel – dat ben ik onmiskenbaar – telkens weer moet uitleggen wat er zo bijzonder is aan een film op het witte doek. Vermoeiend.

Ik krijg ook niet het idee dat het medialandschap er dankzij al die fusies beter op wordt. In de Verenigde Staten zorgen dit soort plannen al enige tijd voor consternatie. Zie de knieval die Paramount in juli maakte door president Donald Trump zestien miljoen dollar te betalen. Trump had gedreigd met een rechtszaak omdat hij verbolgen was over een uitzending van het CBS-programma (Paramount is eigenaar van tv-zender CBS) 60 Minutes. En zie ook het ontslag van Steven Colbert en zijn talkshow (bij CBS) en de tijdelijke schorsing van Jimmy Kimmel bij ABC. Afgelopen week werd ook bekend dat Apple TV+ de release van The Savant - een thriller over een vrouw (Jessica Chastain) die terroristische neonazi's opspeurt - uitstelt.

Het lijkt er hoe dan ook sterk op dat grote veranderingen aanstonds zijn. Streaming heeft nog steeds potentie; lineaire televisie krimpt. Platforms als YouTube geven traditionele televisiezenders daarentegen weer de ruimte om op een andere manier een publiek te bereiken. Op zich ben ik daar helemaal niet sentimenteel over. Maar wel als het gaat om de graduele teloorgang van de bioscoopervaring. Je kan dat grote witte doek niet ergens mee verwisselen. Afgelopen voorjaar was Sinners, Ryan Cooglers vampierenthriller, een van de revelaties in de cinema’s. Amerikaanse filmcritici waren lyrisch. En als je ’s avonds rondkeek buiten de bioscopen, stonden mensen de film enthousiast na te bespreken. Een euforisch fenomeen, dat gekoesterd moet worden. Het valt te hopen dat Warner niet in verkeerde handen valt.

Omar Larabi en Bregtje Schudel schrijven per toerbeurt wekelijks over wat hen opvalt op het gebied van series en/of films