I Saw the TV Glow: sublieme vorm van melancholie

De tweede speelfilm van Jane Schoenbrun, over twee tieners die worstelen met hun genderidentiteit, is een bitterzoete, transcendentale instant-klassieker.

Het is 1996. Tieners Owen (Justice Smith) en Maddy (Jack Haven) kijken graag samen naar de televisieserie The Pink Opaque, een bovennatuurlijk drama over twee jonge vrouwen (Helena Howard speelt Isabel; Lindsey Jordan is Tara) die ontdekken dat ze een psychische band hebben. Het transcendentale, gestileerde en kleurrijke I Saw the TV Glow, de tweede speelfilm van Jane Schoenbrun, draait onder meer om hoe je in de jaren negentig als buitenbeentje je heil kon vinden bij coming-of-age-series. In interviews gaf Schoenbrun al aan dat The Pink Opaque een knipoog is naar Buffy the Vampire Slayer.

Schoenbrun maakte eerder met We’re All Going to the World’s Fair (2021) ook al een film over jonge mensen die op zoek zijn naar gelijkgestemden. In I Saw the TV Glow fungeert het wel of niet opgaan in The Pink Opaque als een allegorie voor trans mensen die overwegen in transitie te gaan. Klinkt allemaal complex, maar Schoenbrun is ook geenszins van de weg van de minste weerstand. Schoenbruns film is geïnspireerd door twee bekende Davids, Lynch en Cronenburg, maar toch ook weer bijzonder eigenzinnig en origineel.

Zo lardeert Schoenbrun het bitterzoete en bij vlagen naargeestige drama met een fijne, dromerige soundtrack vol vrouwelijke en non-binaire artiesten. Een sublieme vorm van melancholie is misschien de juiste omschrijving voor I Saw the TV Glow. Toen de film vorig jaar verscheen in de Amerikaanse bioscopen bekenden veel transgender mensen zich in de film te herkennen – een keur aan aha-erlebnissen was het gevolg. Schoenbrun schiep met hun film voor hen een platform. Dit instant-meesterwerk sprak ook tot de verbeelding van veel filmliefhebbers. Martin Scorsese rekende I Saw the TV Glow tot één van zijn favoriete films van 2024.

I Saw the TV Glow, vanaf dinsdag 1 april 2025 bij Netflix