Kees van der Spek: 'Als je op locatie rondloopt en met de bakker en de buurman praat, heb je de boef meestal wel.'

Hij wordt bijna 60 en laatst zat-ie nog negen uur aan een stuk ‘met vier mannen te stinken’ in een busje voor een huis in Polen. Maar aan stoppen denkt hij nog niet.

Drie keer per week zwemt hij tachtig baantjes. Borstcrawl. ‘Ik moet m’n ouwe lijf een beetje fit houden,’ zegt hij, ‘ik word zestig’.

Wanneer? 29 juni.

Is dat een dingetje? Ik ben tegelijk met wijlen prins Bernhard jarig. Mijn vader heeft toen een brief naar het Kabinet der Koningin geschreven om mijn geboorte te melden. We kregen een briefje terug. Dat heb ik nog.

Wat stond erin? (Eigenlijk wil ik weten of hij – als beroepsavonturier – er tegenop ziet de zestig aan te tikken.) Het behaagt Hare Koninklijke Hoogheid… Zoiets. Dat hij dat gewoon deed, de schat.

Je doelt op je vader? Ja. Lief toch?

Ik vraag straks wel of zijn leeftijd een dingetje is, want Van der Spek praat al door over de reis die hij net naar Polen heeft gemaakt voor opnames van ‘Oplichters aangepakt’, waarvan een nieuw seizoen te zien en dat hij sinds 2019 maakt.

Elke drie weken ga ik op reis, het hele jaar door. We moeten twaalf afleveringen maken, trek daar de vakanties van af, dan heb je nog tieneneenhalve maand over. Dus dan moet je echt elke drie weken weg, een dag of vijf, zes. Zo doen wij dat.

Wie is wij? Ik met mijn zoon. Hij filtert de interessante zaken uit de honderden tips die binnenkomen. Die bespreken we dan in de auto en dan bepaal ik of het wel of geen verhaal is. We moeten tenslotte een aanmerkelijke zekerheid hebben dat we de boef kunnen vangen, anders heeft het geen zin. Een duistere crimineel die alleen in bitcoins betaalt? Dat lukt niet. Maar als het een verhaal is, vliegen we er heen en gaan we boeven vangen. Ik maak een draaiboek, stand-uppers, we schieten beelden van de stad en de omgeving. Van voice-overs maken we bijna geen gebruik. We laten zoveel mogelijk zien wat er gebeurt, zo krijgt de kijker het gevoel dat hij bij ons in het team zit.

Je zoon gaat altijd met je mee? Ja, hij is die met de krulletjes. We zijn met z’n drieën, met de cameraman erbij.

Je hebt vier zoons. Doen de anderen ook iets voor je programma? Nee, die zijn stom. Haha nee hoor, die zijn hartstikke lief, maar zij hebben weer andere ambities. Mijn jongste zit op de havo en woont thuis. De een na jongste studeert linguïstiek in Leiden. Dan hebben we er eentje die bij Veilig Thuis werkt. En de oudste gaat met mij mee, nadat hij elf jaar bij de politie heeft gewerkt.

Wat leuk. Ja hè, een nepobaby.

Wat voor baby? Zo wordt dat genoemd toch, dat je je eigen kind een kruiwagen geeft om ook beroemd te worden. (O ja zeg ik, maar na ons gesprek google ik ‘nepobaby’; een samentrekking van nepotisme en baby).

O ja. Grapje hoor, hij is 33. Joep is echt een politieman die briljante dingen kan uitvogelen. Nu net in Polen ook. Echt briljant.

Kun je daar iets over vertellen? Het gaat om een crimineel die door heel Europa slachtoffers maakt. We wisten niet waar hij zat, alleen dat hij vanuit een hotellobby videocalls met zijn slachtoffers maakte. Joep heeft dagenlang hotellobby’s gegoogeld en vond uiteindelijk een foto op de website van een hotel die hij kon matchen met de achtergrond van deze crimineel. Dat is leuk. Of neem vorig jaar, toen hadden we een magic healer gepakt die zei dat hij mensen van een hersentumor kon genezen. Je moest een foto opsturen en die kon hij dan instralen.

Lees verder in VARAgids 15 vanaf bladzijde 10