Love Forever: zouteloze Zweedse valentijnsfilm

Twee begin-dertigers stuiten in de opmaat naar hun huwelijk op het Zweedse platteland op een keur aan problemen.

In het woud aan romantische komedies dat op Valentijnsdag verschijnt, is het moeilijk zoeken naar een pareltje. Je zou het gros van deze films kunnen omschrijven als conformistisch aan het genre: de makers kleuren netjes binnen de lijntjes. De plot begint met hedendaagse dilemma’s, bijvoorbeeld over de fragiliteit van het huwelijk, om uiteindelijk toch weer in majeur te eindigen. Huwelijk of geen huwelijk: de liefde die in deze films wordt geportretteerd is tegen zelfs de grootste storm bestand. Dit soort liefdesverhalen moeten troostrijk en hoopgevend zijn.

Love Forever (Kärlek fårever) valt precies in deze zouteloze categorie. De dramedy draait om Hanna (Matilda Källstrom) en Samuel (Charlie Gustafsson), twee uit Stockholm afkomstige begin-dertigers die toewerken naar hun bruiloft op het Zweedse platteland. Filmmaker Staffan Lindberg poneert in de eerste akte al een keur aan obstakels: bemoeizuchtige ouders liggen dwars; vrienden zeveren omdat ze niet zijn uitgenodigd. Terwijl Samuels vrienden hem de dag voor de huwelijksvoltrekking trakteren op een verlaat vrijgezellenfeestje, wordt Hanna opgezadeld met Samuels moeder, die haar vraagt (of sommeert) om de bruiloftsjurk uit de familie te dragen.

Natuurlijk is die jurk spuuglelijk. Lindberg is niet van tact of subtiliteit, maar van overdreven contrasten, zodat zelfs de kijker die in slaap is gesukkeld bij het ontwaken snel kan zien in welke fase van het verhaal we ons bevinden. Tegelijkertijd is dat dus wat sommige kijkers van dit soort films, van deze formule, verwachten. In het echte leven is de liefde complex; in Love Forever juist overzichtelijk. Opvallend genoeg zijn júíst de meest romantische films drama’s waarin de melancholie van de imperfecte of ongeoorloofde liefde domineert.

Love Forever, vanaf vrijdag 14 februari 2025 bij Netflix