Mr. K: oogstrelende surrealistische nachtmerrie

De Noorse maar in Nederland opgeleide en werkzame regisseur Tallulah H. Schwab heeft in België een zeer weirde en fijne film gemaakt over een illusionist die na een nacht in een hotel de uitgang niet kan vinden. Echt totaal niet kan vinden…

Mr. K wordt gespeeld door de idiosyncratische Amerikaanse acteur Crispin Glover, die we eerder zagen in uiteenlopende andere vreemde rollen in Back to The Future en Alice in Wonderland. Hij speelde recenter de doodenge kunstenaar Pickman in Guillermo del Toro's Cabinet of Curiosities en Mr. World in de serie American Gods.

Hier is Glover dus Mr. K, en die K moet wel bijna staan voor Kafka. K is als we hem leren kennen een terneergeslagen illusionist die niet veel illusies meer lijkt te hebben. Een kundige en vingervlugge goochelaar, goed in zijn vak, die optreedt in kleine zaaltjes met een helaas totaal ongeïnteresseerd publiek. Het is weinig inspirerend voor hem, en als hij aftaait naar een afgelegen hotel om de nacht door te brengen, is hij niet in een goed humeur.

Dat hotel is een waanzinnig knap vormgegeven gebouw; het production design in Mr. K is subliem. Het interieur is nogal eclectisch en ouderwets, prachtige oude meubels en bizar art-deco-achtig behang overal; het doet veel denken aan het Earle-hotel in de film Barton Fink van de Coen-broers.

K wil de volgende ochtend het hotel verlaten, en daar begint de film bizar te worden: hoeveel gangen K ook door banjert met zijn koffer, hoeveel hoeken hij ook omslaat of trappen hij beklimt, hij kan de ingang niet meer vinden. En dus ook niet de uitgang. De gasten van het hotel, die zich zeer excentriek gedragen, zijn niet bepaald behulpzaam: er is een orkest dat spelend door de gangen draaft en ook alle andere gasten zijn niet in staat of bereid om K de voordeur van de lobby van het hotel te wijzen. Bekijk de bovenstaande trailer om de waanzin die K overkomt in volle visuele glorie te ervaren. Plus eventueel de korte film Next Floor van Denis Villeneuve (Dune) om een beetje een idee van de sfeer te krijgen.

K wordt allengs radelozer en is de controle over zijn leven nu voor zijn gevoel geheel kwijt. Het helpt niet als hij min of meer gedwongen wordt tot een baan in de hectische keuken van het hotel, maar hij accepteert het maar, niet wetend wat te doen. Later worden zijn kleren gestolen, maakt hij steeds maar promotie in de keuken tot jaloezie van het andere personeel, heeft hij een romantische affaire en ontmoet hij twee Britse dametjes die hem af en toe lijken te willen helpen. De uitgang, zo melden ze, is niet per se hetzelfde als de ingang.

De kwestie van de uitgang vinden wordt dringender als het hotel fysiek begint te krimpen: de gangen en kamers worden smaller, en dat gaat gepaard met schuivende meubels, brekende muren en springende ruiten. Eindelijk wordt een deel van de gasten, die hun eeuwigdurende gevangenis schijnbaar achteloos accepteren of helemaal niet zo ervaren, wakker voor de absurditeit van het hotel. Ze benoemen K tot de verlosser die ze naar de uitgang moet leiden, een rol die hij een tijdje met verve op zich neemt. Maar profeet zijn is gevaarlijk; je volgelingen kunnen zich tegen je keren.

Regisseur Tallulah Hazekamp Schwab (Dorsvloer Vol Confetti, de tv-serie Taart) en haar cast en crew hebben het knap vormgegeven en laten zien hoe de hotelgasten een gemeenschap vormen die onderling lijkt te hebben afgesproken dat de realiteit gewoon gezamenlijk ontkend kan worden als hij niet aanvaardbaar is, als zelfbescherming. Maar Goethe wist reeds: niemand is zo hopeloos tot slaaf gemaakt als zij die zichzelf onterecht vrij wanen.

Mr. K is eigenlijk de enige die de harde realiteit van het hotel niet kan ontkennen. En blijft wanhopig maar moedig op zoek naar een weg naar buiten.

Mr. K draait vanaf donderdag 16 januari 2025 in de bioscoop