Sullivan’s Crossing S02E01: doelloos gekabbel op het platteland

Alleen al in de eerste aflevering van het tweede seizoen van boekenreeksserie Sullivan’s Crossing komt een vrouwelijke neurochirurg voor een aantal lastige keuzes te staan.

Gemoedelijkheid en saamhorigheid staan voorop in Crossing, de geboortegrond van neurochirurg Maggie Sullivan (Morgan Kohan). In het eerste seizoen keerde zij vanwege een dreigende rechtszaak terug naar het dorpje waar zij opgroeide. Bij aanvang van het tweede seizoen staat Maggie voor de keuze of zij hier blijft of terugkeert naar grote stad Boston, waar haar carrière op haar wacht.

The plot thickens meteen in de eerste aflevering. Haar vader Sully (Scott Patterson), die haar in haar jeugd in de steek liet, is na een herseninfarct in het ziekenhuis opgenomen en vergeet veel dingen - zou er meer aan de hand zijn? (spoiler: ja) Bovendien is Maggie zwanger en moet zij kiezen wie zij de beste vader acht voor haar toekomstige spruit: haar stabiele stadsvriendje Andrew (Allan Hawco) of mysterieuze twijfelkont Cal (Chad Michael Murray)?

Er is in principe natuurlijk niets mis met bouquetreeksseries als Sullivan’s Crossing, waarin elk plot uit te tekenen is en ieder personage eendimensionaal is en geen enkele dialoog verrast of zelfs maar logisch aandoet. Elke keer als er een poging tot een aanzet wordt gedaan om iets verder de diepte in te gaan, verzandt het gesprek binnen twee zinnen weer in doelloos gekabbel. 'Hoe kan ik dat combineren, het moederschap met een bloeiende carrière in het ziekenhuis?', vraagt Maggie zich halverwege de aflevering af. Zowaar een serieus thema waar veel moderne ouders mee worstelen. 'Laten we vooral een babyshower organiseren!', kapt haar vriendin de noodkreet af.

Ook ergerlijk is de soap-eigenschap dat personages negen van de tien keer niet meteen zeggen waar het op staat – een trucje om de dunne verhaallijnen nodeloos te rekken. 'Ik vond het fijn om met je samen te zijn, maar ik moet eerst mijn verleden achter me laten om mij op de toekomst te kunnen richten', schrijft de weifelende Cal in een brief (wie schrijft er überhaupt nog brieven tegenwoordig?). Met zulke informatievoorziening is het niet heel gek dat Maggie weer overweegt terug te rennen naar Andrew.

Overigens zijn de dialogen en de matige acteurs niet eens de grootste makke van Sullivan’s Crossing. Dat is namelijk de ergerlijk dominante soundtrack, die muzikaal een dikke vette streep zet onder elke blik of zin: ja kijker, dit is inderdaad een moment van twijfel / ontroering / inzicht! Fans lopen vermoedelijk weg met deze manier van storytelling. Maar met interessante, originele en pakkende televisie heeft het weinig te maken.

Sullivan's Crossing S02, vanaf dinsdag 27 augustus 2024 op Net5