Time Bandits S01E01-02: navelstaarderige avonturenreeks stelt teleur

Televisieverfilming van klassieker van Terry Gilliam, over een jongetje dat door de tijd reist, komt uit de koker van Taika Waititi en ontaardt vanaf de tweede aflevering vooral in vervelende grappen met een knipoog.

De 11-jarige Kevin (Kal-El Tuck) woont in een onbeduidend Engels dorpje. Terwijl zijn ouders de ganse dag niets anders doen dan op hun telefoons staren en series bingen, dompelt de tiener zich via boeken en via zijn uiterst rijke fantasie onder in de wereldgeschiedenis. Op een dag ontdekt Kevin in zijn slaapkamer een toegangspoort tot het verleden. Hij belandt in het tijdperk van de Vikingen en poogt bij terugkeer zijn ouders te waarschuwen. Maar zij geloven hem niet; Kevin ‘ziet’ wel vaker rare dingen. De volgende nacht staat bendeleider Penelope (Lisa Kudrow) met haar gevolg in Kevins slaapkamer.

Het lijkt erop dat ze op de verkeerde plek zijn terechtgekomen. Penelope en haar bende reizen namelijk naar tijdperken waar wat te stelen valt. Kevin besluit zich tot ongenoegen van Kudrows personage bij de bandieten aan te sluiten. Zodoende komt het gemêleerde gezelschap, met onder meer komiek Charlyne Yi als Judy en Tadhg Murphy in de rol van Alto, in de eerste aflevering onder meer terecht bij de bouw van Stonehenge zo’n vierduizend jaar geleden en bij een zeeslag in de achttiende eeuw bij Macau. Kevin kijkt zijn ogen uit, terwijl in andere scènes te zien is dat de bende op de hielen wordt gezeten door duistere krachten.

Jemaine Clement, die samen met Taika Waititi en Iain Morris Time Bandits heeft bedacht, speelt een soort duivel die de wereld wil verduisteren. Daarvoor heeft hij een kaart nodig die Penelope bij zich draagt. De serie is gebaseerd op de gelijknamige film van Terry Gilliam uit 1981. Maar dan in de kenmerkende lollige stijl waar Waititi (Jojo Rabbit, 2019), die een godheid speelt én tekende voor de regie, om bekendstaat. Dat begint leuk, met een bijdehante hoofdpersoon wiens droom om alle uithoeken van de wereld te zien uitkomt. Maar bijna alle grappen, zoals gewoonlijk in Waititi-producties, zijn gemaakt met een knipoog.

Zo van: 'Haha, we weten echt wel dat dit fictie is.' Zoals in de tweede aflevering waarin Judy aan een Azteken-heerseres vraagt hoe dat eigenlijk zit met het doorbreken van het glazen plafond – denk aan een scène vol weinig overtuigende slapstick. Het gesprek gaat ook over ‘al die offers die de moeder van de heerseres voor haar moest maken’. Ja, geen échte offers, maar meer de opvoeding – of hebben we het toch over onthoofdingen en aanverwante groteske taferelen?

Time Bandits draait in die zin vaak niet om grote verhaalwendingen, maar om het weinig geestige geschmier ertussenin. Waititi vindt zichzelf wél erg grappig en belangrijk, geeft hij telkens aan in interviews - precies die onverteerbare zelfimportantie schemert telkens door in deze avonturenreeks.

Time Bandits S01, vanaf woensdag 24 juli 2024 wekelijks bij Apple TV+, dat aftrapt met de eerste twee afleveringen