Un Silence: bourgeois gezin draagt schaamte over pedofilie in stilte

De film Un Silence is een beklemmend drama over pedofiele misdaden, en de ontkenning, schaamte en oorverdovende stilte die het gevolg zijn van die misdaden.

Pedofilie is ongeveer het grootste taboe dat er is. Dus wat doe je als echtgenote als je je man betrapt op het hebben van kinderporno? Terwijl je al wist dat hij dertig jaar geleden, toen je zwanger was van zijn dochter, een langdurige seksuele relatie had met zijn zestienjarige neefje? Astrid (knappe rol van Emmanuelle Devos) leeft zoveel mogelijk in ontkenning: de dvd’s met kinderporno gooit ze weg, de verkrachting van neefje Pierre wordt nog steeds weggehouden bij haar kinderen. Maar de misdaden en haar eigen stilte daarover leiden tot gigantische schaamte bij Astrid, die ze al jarenlang wegdrukt. Als de feiten alsnog langzaam doordringen tot de inmiddels dertigjarige dochter Caroline en daarna tot adoptief zoon Raphaël, doorbreken zíj de schaamte en de stilte, met verstrekkende gevolgen.

Astrids echtgenoot Francois (Daniel Auteuil) is raadsman van de ouders van kinderen die werden vermoord door een pedofiel. Hij is landelijk bekend en staat in hoog aanzien. Hij woont op een groot en duur ommuurd landgoed, een haven van rust en stilte, samen met Astrid en adoptief zoon Raphaël; deze gevierde voorvechter van de rechten van slachtoffers van pedofilie heeft dus zelf ontucht gepleegd met een minderjarige en kijkt naar kinderporno. Niemand die het weet, behalve Astrid en slachtoffer Pierre. De stilte blijft voortduren.

Maar dan krijgt de pers lucht van bepaalde zaken. En klopt Pierre aan bij Caroline en vertelt haar alles. Zij is geschokt en vraagt moeder Astrid om uitleg. Astrid ontkent dit keer niet, maar begint te bagatelliseren: het is allemaal zo lang geleden, en heeft Pierre er nog last van dan? Verderop in de film begint zo ook nog te victim blamen: had Pierre het niet zelf een beetje opgezocht? Je voelt woede over Astrid, die zelfs niets misdaan heeft maar ook niets gédaan heeft. Daarnaast heeft ze zelf een rare intieme verhouding met tienerzoon Raphaël; absoluut geen pedofilie, maar wel licht ongemakkelijk. Iedereen in dit huis is verknipt geraakt door de daden van vader en de stilte daarover. Maar we krijgen wel een soort mededogen met Astrid, door het subtiele script en dito regie van de Belgische regisseur Joachim Lafosse en vooral door het goede spel van Emmanuelle Devos als Astrid, die vaak in close-up in beeld is en zichtbaar en memorabel verscheurd wordt door alles.

Het komt indirect door Caroline en direct door de jonge Raphaël, die ongewild betrokken raakte bij de kinderporno die zijn vader liet slingeren, dat de boel binnen het gezin eindelijk implodeert en daarna heftig en zeer openbaar explodeert. De rust in Un Silence, een hele stille film - we dwalen veel rond in dat donkere en stille landhuis waar gesprekken die ergens over gaan zorgvuldig worden gemeden - wordt uiterst luidruchtig verscheurd als Raphaël een zeer krachtige en schokkende daad stelt.

Un Silence (losjes gebaseerd op werkelijke gebeurtenissen) eindigt alsnog wrang en terwijl je mensen als Francois absoluut niet vergeeft en Astrid ook niet echt, werpt de film wel een licht op hoe de stilte van Astrid kon ontstaan en voortduren.

Un Silence, vanaf donderdag 8 augustus 2024 te zien in de bioscoop