Aangespoelde bultrug was niet aangevaren of verstrikt geraakt

De dode bultrug die dinsdag aanspoelde op een afgesloten strand van Vlieland is niet verstrikt geweest in visnetten en is waarschijnlijk ook niet aangevaren door een schip. Op de huid zijn daar geen sporen van te zien, zegt marien bioloog Lonneke IJsseldijk na een eerste inspectie van het kadaver, dat is overgebracht naar Harlingen. Sectie moet duidelijk maken waar het dier wel aan is overleden. Daarvoor worden de resten vandaag uit elkaar gehaald.

De bultrug is een jong vrouwtje van net geen 6,5 meter. "Bultruggen zijn bij geboorte een meter of vier lang. Vanaf ongeveer acht meter zijn ze helemaal onafhankelijk. Dit was een jonge dame, een wat ouder kind dat niet meer gezoogd werd. Het moest zelf vis vangen. Dat is altijd een kwetsbaar punt in het leven van walvisachtigen", legt IJsseldijk uit.

Het lichaam van de bultrug spoelde dinsdag aan op een afgesloten stuk strand op Vliehors, een oefenterrein van Defensie. Het is dezelfde bultrug die eerder werd gezien bij Zeeland en bij Den Helder. IJsseldijk vond toen al dat het dier er mager en verzwakt uitzag.

"We waren alert op een stranding, het verbaast me niet dat we haar uiteindelijk gestrand hebben gevonden. Ze was echt heel mager. Ze zal in de Noordzee nog wel wat gegeten hebben, anders kan je hier niet zes weken zwemmen. Dat vinden we straks misschien terug in haar maag en darmen. Maar we weten niet hoelang een bultrug het volhoudt op reserves."

De laatste keer dat er een bultrug in Nederland strandde was in 2012. Dat dier, dat de naam Johanna kreeg, leefde nog toen het terechtkwam op de Razende Bol bij Texel. Dierenbeschermers, deskundigen, bergers en ambtenaren maakten elkaar verwijten in een poging het leven van de bultrug te redden. Het duurde vier dagen voor ze stierf. Vanwege de ophef kwam de overheid met een Protocol Stranding Levende Grote Walvisachtigen: een handleiding voor wie wat moet doen wanneer een walvisachtige strandt.

De walvis van Vlieland heeft geen naam en krijgt die waarschijnlijk ook niet. Haar schedel en borstvinnen gaan naar natuurhistorisch museum Naturalis in Leiden. Als niemand geïnteresseerd is in de andere delen van haar lichaam, worden die resten na onderzoek vernietigd.

Bron: ANP