Baggeren met beleid

Elke herfst is het een terugkerend ritueel: sloten en vaarten die gemaaid en geschoond worden. Doel: de afvoer van het water verbeteren. Maar met dit schonen komen ook veel vissen en amfibieën op het droge terecht. Dat kan beter.

Vooral het schonen met maaikorven en bakken levert nogal wat bijvangst op. Onderzoeksbureau RAVON krijgt vaak meldingen binnen van plekken waar 50 tot 70% van de vissen op het droge terecht komen. Met inventarisatie vooraf en advies aan de beheerders wordt geprobeerd dit zoveel mogelijk te voorkomen.

Nederland heeft zo’n 300.000 km aan vaarten, sloten een beekjes die geschoond moeten worden. Waterschappen en beheerders geven dit doorgaans uit handen aan aannemers, die niet altijd even grote kennis van zaken hebben. Geen wonder dat er weleens wat misgaat. In 2006 is er daarom door de Unie van Waterschappen een gedragscode opgesteld. Schadebeperkende maatregelen zouden er voor moeten zorgen dat minstens 25% van de vegetatie en vissen wordt gespaard. Maar in de praktijk gebeurt dat meestal niet.