Inheemse gamma-uil eet exotische watercrassula

Het is een doorn in het oog van menig natuurbeheerder of waterschap: de watercrassula. Deze invasieve waterplant, oorspronkelijk afkomstig uit Australië, is hier ooit ingevoerd als vijverplant. De exoot is destijds gedumpt in de natuur en heeft zich de laatste decennia als een razende over Nederland verspreidt.

De soort verdringt in het water de inheemse soorten en wordt daarom door natuurbeheerders elk jaar op grote schaal verwijderd. Maar nu is er kans op hulp uit onverwachte hoek!

Bij toeval is ontdekt dat de rups van de inheemse gamma-uil, een dagactieve nachtvlinder, heel erg graag watercrassula lust. Dat was aanleiding voor Janneke van der Loop van Stichting Bargerveen om de kas in te duiken en in een laboratiumopstelling te gaan onderzoeken of de vraatzucht van de gamma-uilrups ook zoden aan de dijk zet bij de bestrijding van watercrassula. Dat zou goed nieuws zijn, want je kan om een soort te bestrijden wel de natuurlijke vijand uit het land van herkomst hier op de plant loslaten, maar dan heb je er ook weer een exoot bij, die tot andere problemen kan leiden.

Wat blijkt nu: de rups blijkt niet alleen goed te vreten van de watercrassula, maar ook van een andere invasieve exoot: het schijngenadekruid, ook een enorme woekeraar. In de bakjes in de kas blijkt de watercrassula weliswaar nog niet helemaal dood, maar wel bruin en erg aangevreten.

“Bij het schijngenadekruid gaat het zelfs zo goed dat we al na een paar dagen helemaal geen plant meer in de bakken vinden”, vertelt Janneke van der Loop. “We hopen dat als we wat rupsjes op de plant loslaten, ze de watercrassula een behoorlijke klap kunnen toebrengen en de dominantie van de plant kunnen doorbreken, zodat in de ontstane ruimte de inheemse soorten weer een kans krijgen”.