Jonge lepelaars bedelen om eten | Compilatie Zelf Geschoten

Geef me eten! Jonge lepelaars kunnen nogal... dwingend zijn bij het bedelen om voedsel. Uiteindelijk geeft de ouder het op en krijgt het jong toch een hapje. Dan ben je maar van het gezeur af!

Deze beelden zijn gemaakt door Fred van der Tak, J. Braad, Erik Kruise en Lydia Rensink.

Lepelaars voeren hun jongen wat ze zelf ook eten, zoals vis of garnalen. De jongen steken hun snavel in de krop, de keelzak, van de ouder en eten dit mengsel op. Je kunt de jonge lepelaars herkennen aan hun zwarte vleugeltoppen en vleeskleurige snavel. Onderstaande video is van Ruud van Delft.

De lepelaar dankt zijn naam aan zijn lange, lepelvormige snavel. Die wordt op een ingenieuze manier gebruikt om naar voedsel te zoeken. De lepelaar jaagt in ondiepe sloten, oeverzones en moerassen. Al lopend door het water zoekt de vogel naar zijn prooi. Met zijn lange snavel, die wel 20 centimeter lang is, maakt de lepelaar een maaiende beweging door het water: van links naar rechts. Het lepelvormige uiteinde van de snavel is bekleed met honderden gevoelige cellen, de 'Orgaantjes van Herbst'. Hiermee kan hij zijn eten goed onderscheiden. 

Zodra de lepelaar zijn prooi heeft gevonden, sluit hij de snavel, gooit hij zijn kop omhoog en slokt hij zijn prooi op. Lepelaars kunnen dus eten zonder te kijken. Daardoor kunnen ze ook in modderig water foerageren. Ze jagen vaak in groepsverband, waarbij ze gezamenlijk de prooi bijeen drijven. Daarna kan de maaltijd beginnen! 

Volgens bioloog Camilla Dreef zijn lepelaars echte schuinmarcheerders, al zou je het misschien niet van ze verwachten. Al ruim tien jaar zit een heel bijzondere lepelaarskolonie onder de rook van Haarlem. Ze broeden namelijk in bomen en dat doen lepelaars normaal niet. Ze broeden in Nederland op de grond. Camilla Dreef schoof aan bij Vroege Vogels om over de lepelaar te vertellen.