De ene kameelhalsvlieg is de andere niet

Het is geen vlieg en het lijkt ook niet op een kameel, maar toch is de naam kameelhalsvlieg. Meest opvallende kenmerk van dit vliegende insect is de extreem lange hals. Wereldwijd zijn er 240 soorten van, in Nederland zijn het er zes. Bioloog Daan Drukker is enorm gefascineerd door deze bijzondere insecten. Samen met anderen heeft hij het eerste overzicht gepubliceerd van kameelhalsvliegen in Nederland.

Het is lastig om deze ‘langnek’ insecten te zien. De volwassen kameelhalsvliegen worden gevonden op bladeren, dode bomen en stronken. Op hun menu staan bladluizen, maar ook wel stuifmeel. Het vrouwtje zet haar eieren met een legboor af onder de schors of bij de wortels van de boom. De larven van de kameelhalsvlieg zijn echte rovers. Ze jagen vermoedelijk ook op bladluizen, en verder springstaarten en stofluizen.

Kameelhalsvliegen zijn nauw verwant aan gaasvliegen en elzenvliegen. De volwassen exemplaren zijn vooral te vinden tussen half april en half juni. Het zijn trouwens geen briljante vliegers. En dat zorgt ervoor, dat ze zich niet snel verspreiden naar andere gebieden. De Nederlandse soorten overwinteren meestal als larve, behalve de hangaderkameel. Die soort overwintert als pop.

Drukker werkte mee aan de eerste determinatiesleutel voor kameelhalsvliegen van Nederland. Ze hebben namen als de gevorkte geelvlekkameel, kortvlekkameel en de blokkopkameel. Deze laatste soort is zeldzaam in ons land en komt alleen voor op enkele plekken in Limburg en Brabant. De blokkop wordt meestal gevonden in de buurt van naaldbomen. Een andere soort is de drukke zwartvlekkameel. Het dier heeft extreem veel aders in de vleugels, vandaar de naam (drukke). De zwartvlek is vrij algemeen in het oosten en zuiden van Nederland. Zo zijn ze aangetroffen op de Veluwe en op de Utrechtse Heuvelrug.

Kijk hier voor meer informatie over de kameelhalsvliegen.