Landschap delen met de nieuwe roofdieren

De wolf heeft zich gevestigd in Nederland, maar ook de wilde kat en de goudjakhals zijn bezig met een opmars. En dan hebben we het nog niet over de lynx. Al lijkt dat tot nog toe onwaarschijnlijk, het roofdier loopt wel vlakbij de grens met onze buurlanden. Hoe moeten we omgaan met de aanwezigheid van roofdieren in ons landschap? 

De komst van deze dieren brengt een verandering mee in het landschap en ook in de manier waarop wij met de natuur zouden moeten omgaan. Moeten we overal hekken omheen zetten of juist alles loslaten? Volgens natuurfilosoof Martin Drenthen, schrijver van het boek ‘Hek’,  moeten we nieuwe manieren bedenken om met wilde dieren te communiceren. Wij gaan er als mensen vanuit dat het landschap van ons is, we bouwen hekken en wij bepalen waar welk dier mag zijn. Maar we delen hetzelfde landschap met deze dieren, aldus Drenthen. We moeten kijken hoe we het landschap kunnen delen in ruimte en tijd. 

Dit betekent niet dat we onszelf en onze schapen niet moeten verdedigen tegen bijvoorbeeld de wolf. We moeten zorgen dat de wolf schuw blijft, het blijft een roofdier. Niet door hekken te plaatsen, maar door schrikdraad. We moeten de wolven laten schrikken, en ze zo leren dat schapen geen prooi zijn. Dus een hek, met stroomdraad, zien als een communicatiemiddel. Zo een tijdelijk wolfwerend hek is geen grens tussen ons en het roofdier, tussen cultuur en natuur, maar een middel om gedrag te sturen. We moeten, aldus Martin Drenthen, leren leven met de natuur en met de komst van nieuwe roofdieren in Nederland.