Op pad met Menno Bentveld: Droogvallen

Als droogvallen op het wad een scène uit een Star Wars-episode was, zou het best ongeloofwaardig zijn, aldus Menno Bentveld. "Zee weg! Hoe bedoel je: zee weg? Zee! Weg! Ja, ik hoor je, maar ik bedoel: hoe kan dat: zee weg?" Ook in de zomermaanden gaat Menno Bentveld door met zijn columns voor de Varagids.

Lees hieronder de gehele column:

Droogvallen op het wad. Misschien wel de meest bizarre en onwerkelijke natuurbelevenis op aard. Met IJslandse vulkaanuitbarstingen en Texaanse tornado’s op een goeie plek twee en drie. Als droogvallen een scène uit een Star wars-episode was, zou je denken dat George Lucas nu wel heul erg veel fantasie had gebruikt.

‘Dus ik naar die film. Hoe was het? Nou, er zat een scène in! Oh ja? Vertel. Nou, ze zijn dus aan het varen. In een boot. Klinkt nog niet heel spannend, dus kom op. Nou die lui varen dus over een eindeloze zee. Golven, meeuwen, zeehonden, the whole shebang. Gaan ze slapen. Worden ze wakker. Ochtend. Kruipen ze weer aan dek. Wat denk je? Ja, kweenie? Zee weg! Hoe bedoel je: zee weg? Zee! Weg! Ja, ik hoor je, maar ik bedoel: hoe kan dat: zee weg? Ja, hoe kan dat? In die film kan dat dus! Ja, maar ik bedoel, het moet toch een beetje geloofwaardig zijn, anders ga je er niet in mee. Neem nou zo’n laserzwaard: die zijn er nu nog niet, maar ik geloof best dat ze in de toekomst van die zwaarden hebben, dus dat trek ik wel als kijker. Maar: zee weg? Waar slaat dat op? Waarheen dan? Ja, weet ik het, dat werd niet uitgelegd. Gewoon weg. En toen gingen ze weer in de kajuit zitten, koffie drinken. Ja, tuurlijk, in Star Wars, koffie! Ja, weet ik het, of iets anders, wat drinken die lui, doet er niet toe. Komen ze weer aan dek. Wat denk je: zee terug! Meters diep! Nee! Jawel man, die hele zee weer terug, met golven, met zeehonden, met allemaal andere schepen en een veerboot, en zo! Ja, gast hoe dan? Tja, ik weet niet wat George had gebruikt toen hij het bedacht, maar het was vast sterk spul.’

Zo zou zo’n gesprek verlopen als droogvallen een verzinsel was. Maar de werking van eb en vloed is geen sterk verhaal, maar een fenomeen dat zich twee keer per dag voltrekt aan de rand van ons land. En met een kracht en van een omvang die je voorstellingsvermogen te boven gaan. En ja, het klopt dat het wordt veroorzaakt door natuurkrachten die behoorlijk ver gezocht zijn: aantrekkingskracht van de maan, bergen van water die zich over de oceanen bewegen door de draaiing van de aarde, dat soort hogere natuurkunde, maar verder is alles wat zich tussen hoog- en laagtij op het Wad voltrekt zeer down-to-earth en elke dag met eigen ogen te bewonderen.

Dat land in water verandert en water weer in land, zonder dat Mozes met zijn staf zwaait, dat je ergens veilig rond kan lopen waar zes uur later weer twee meter water staat, dat er dieren en planten leven die urenlang liggen te bakken in de zon, waarna ze weer in een zoutbad verdwijnen, dat je hele schuit, met man en muis plat op de zeebodem komt te liggen om na zes uur doodleuk de zeilen te hijsen en weg te varen: je kan er met je pet niet bij.

Een sterk verhaal? Overdreven? Sciencefiction? Ga zelf maar kijken. Doorlopende voorstelling. Check de Enkhuizer Almanak voor de tijden…