Regenwormen staan op het menu van heel veel dieren

Van merels, tot mollen en van hagedissen tot mieren. De regenworm staat op het menu van heel veel dieren. Of ze nou boven of onder de grond kruipen, deze bodemdieren worden van alle kanten bejaagd. Maar waarom zijn juist regenwormen zo’n populair hapje? En wat voor trucs gebruiken verschillende diersoorten om ze te vangen? In dit weetje lees je alles over de regenworm als voedselbron.

Regenwormen zijn in allerlei opzichten bijzonder nuttige beestjes. Door de aarde om te woelen spelen ze een cruciale rol voor de vruchtbaarheid van de bodem. Maar ook hun ‘rol’ als voedsel voor andere dieren is niet te onderschatten. Het zijn echte eiwitbommen. Daarnaast bevatten ze ook nog eens vetten en mineralen waar allerlei dieren profijt van hebben.

Regenwormen zijn geen snelle dieren, waardoor ze zich relatief makkelijk laten vangen. Maar, de kunst is natuurlijk om ze in de grond te vinden. Daar hebben dieren allerlei vindingrijke trucs voor ontwikkeld.

Een van de grootste natuurlijke vijanden van de regenworm is de mol. Deze dieren bevinden zich dan ook een groot deel van de tijd in hetzelfde habitat: de grond. Een mol eet per jaar gemiddeld wel 36 kilo regenwormen. Wanneer het zoogdier een worm te pakken heeft, eet die het bodemdier overigens niet altijd meteen op. Met een beet in de nek kunnen mollen wormen verlammen, om voor later te bewaren. Wanneer ze de regenworm wel opeten, knijpen ze eerste de aarde en darminhoud uit het wormenlijfje.

Wanneer de grond trilt kruipen regenwormen naar de oppervlakte. Dat kan bijvoorbeeld voorkomen wanneer ze de graafbewegingen van een mol waarnemen, maar ook wanneer regen op de grond roffelt. Sommige vogels maken gebruik van deze eigenschap. Denk bijvoorbeeld aan zilvermeeuwen, merels en kleine plevieren. Ze trappelen met hun pootjes op de grond om trillingen te veroorzaken. De regenwormen kruipen dan naar boven, regelrecht de val in.

Ongewervelde dieren hebben weer hele andere technieken om op regenwormen te jagen. Schallebijters bijvoorbeeld, zijn bodembewoners die op de grond naar regenwormen speuren. Wanneer een schallebijter een worm te pakken heeft injecteert die de prooi met verterende sappen en zuigt daarna de vloeibare inhoud van het dier op.  

Zie ook deze Zelf Geschoten video van een slak die een regenworm te pakken heeft.

Sommige typen regenwormen komen ’s nachts met hun kop boven de grond uitgepiept om blaadjes te eten. Nacht-actieve dieren kunnen daarop wachten en toeslaan wanneer ze geritsel horen. Dassen bijvoorbeeld, trekken met deze truc wel honderden regenwormen per nacht uit de grond.  

En dan zijn er nog talloze andere technieken. Vogels met lange snavels, zoals de grutto, kunnen gemakkelijk in de grond naar wormen pikken. Roodborstjes wachten soms af tot de grond omgewoeld wordt. Bijvoorbeeld door gravende mollen, wroetende zwijnen of schoffelende mensen. Padden en kikkers rollen vliegensvlug hun kleverige tong uit wanneer ze een worm zien bewegen. En ga zo maar door.

Ook voor mensen zijn regenwormen een mogelijke voedselbron. In sommige culturen worden ze al eeuwenlang gegeten. In Nederland zijn we tot nu toe niet heel actief bezig met wormen als serieuze voedingsbron, maar dat zou in de toekomst wel kunnen veranderen. Bijvoorbeeld wanneer eiwitrijk voedsel schaarser wordt.  

Bronnen: Natuurpunt, Wikipedia, Vogelbescherming, Wormoloog