Telling van de wadvogels op Richel

Eens in de drie winters worden alle wadvogels langs de oostkust van de Atlantische oceaan, tussen het noordpuntje van Denemarken en de zuidpunt van Afrika geteld. Op die manier houden de vogelonderzoekers van Sovon en de rekenaars van het Centraal Bureau voor de Statistiek een vinger aan de pols van de Waddennatuur. Wij telden dit jaar mee op het mini-Waddeneilandje Richel.

Richel is een voor het publiek afgesloten zandplaat. Door de permanente duintjes is de plaat hard op weg om een officieel eilandje te worden. Het is niet alleen een toevluchtsoord voor wadvogels die het hoogwater afwachten, in de winter is het ook een kraamkamer voor grijze zeehonden. 's Zomers broeden er veel meeuwen in de duintjes.

De telling op Richel wordt gefaciliteerd door de Waddenunit van het ministerie van LNV. Met hun schepen houden de mensen van het ministerie toezicht in het Waddengebied, maar helpen ze dus ook onderzoekers van onder andere SOVON Vogelonderzoek Nederland bij dit soort tellingen. Eelke Sybren Dijkstra van de Waddenunit is ook één van de tellers.

Februari is niet 'de dikste maand', om het in de woorden van Dijkstra uit te drukken, maar toch tellen we bij hoogwater 28.812 vogels, waaronder ruim 12.000 kanoeten, bijna 10.000 bonte strandlopers en één ijseend. De telling gebeurt bij hoogwater omdat dan alle vogels samenkomen op zogenoemde hoogwatervluchtplaatsen en het tellen wat eenvoudiger is; al blijft het bij dit soort aantallen vaak schatten.

De getallen worden in de loop van de komende weken op één hoop geveegd met alle andere tellingen van de 'Oost-Atlantische Trekroute'. Uit eerdere tellingen bleek dat met name de soorten die direct afhankelijk zijn van onze Waddenzee voor broeden of bijtanken tijdens de reis tussen broed- en winterkwartier. In de loop van dit jaar komen Sovon en CBS met de actuele stand van de wadvogels in ons deel van de wereld.