Zeehond Tangle overleden aan gevolgen van verstrikking

Zeehond Tangle heeft de gevolgen van een diepe verstrikking in een visnet niet overleefd - een tragisch gevolg van menselijk afval in zee. Het dier werd vorige week met spoed naar Zeehondencentrum Pieterburen gebracht, waar hij direct uit het net werd bevrijd en intensieve zorg kreeg. Hij bleek te verzwakt om nog te kunnen herstellen.

Grijze zeehond Tangle werd maandag 31 maart gevonden op het strand van Callantsoog (Noord-Holland), met zijn nek verstrikt in een visnet. Vanwege de diepte van de wonden had het dier direct zorg nodig. Hij werd naar Zeehondencentrum Pieterburen gebracht, waar dierenartsen hem losknipten uit het visnet. Dagen van intensieve zorg volgden.

Tangle bleek ernstig verzwakt: hij had extreme vermagering en was compleet uitgeput. De dierenartsen startten met medicatie en pijnstilling. Na pogingen om hem vis te voeren werd overgestapt op vispap, omdat hij te zwak was om zelf te eten. Ondanks de intensieve verzorging verslechterde zijn toestand op zaterdag 6 april plotseling. Ondanks hun inspanningen, konden de dierenartsen op dat moment niets meer voor hem doen.

Uit de sectie bleek dat Tangle te kampen had met ernstige ondervoeding, een hoge parasietenbelasting en vermoedelijk een infectie in zijn longen. "Al met al was hij zo ernstig verzwakt door een langdurige verstrikking, dat we hem daar niet meer van konden laten herstellen”, aldus András Máté Ludányi, dierenarts bij Stichting Zeehondencentrum Pieterburen.

Tangle is geen uitzondering. Steeds meer zeehonden raken verstrikt in zwerfafval in zee. Het Seal Response Team (SRT), een samenwerking tussen de drie zeehondenopvangcentra in Nederland, kreeg in 2024 bijna tachtig meldingen van zeehonden die verstrikt waren geraakt. Dat was ruim het dubbele van het jaar ervoor.

De meeste verstrikkingen worden veroorzaakt door zogenoemde ‘spooknetten’: afgedankte of losgeraakte stukken visnet die blijven ronddrijven in zee. Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer een net vast komt te zitten aan iets op de zeebodem en kapot scheurt. Hoewel vissers, strandopruimacties en initiatieven als Duik de Noordzee Schoon veel afval uit zee halen, blijft er helaas nog altijd veel achter.

Bron: Zeehondencentrum Pieterburen