Blunders na een kindermoord

Na de moord op de tienjarige Nienke Kleiss pakte de politie de verkeerde man op en kon de echte dader nog vier jaar lang zijn gang gaan. In Zembla nieuwe ontluisterende feiten over de blunders van het opsporingsapparaat. Ook antwoord op de vraag: hoe doet de politie dat nu precies, een onschuldig iemand een moord laten bekennen? Over de opeenstapeling van fouten en wat dat voor hen betekent.

Op 22 juni 2000 werd de tienjarige Nienke Kleiss in het Beatrixpark in Schiedam om het leven gebracht. Haar elfjarige vriendje Maikel, met wie zij in het park aan het spelen was, werd neergestoken. Dit misdrijf wordt doorgaans als de Schiedammer parkmoord aangeduid, hoewel de dader is veroordeeld voor doodslag, dus niet voor moord.

Voor de doodslag op Nienke en het neersteken van Maikel werd eerst de verkeerde persoon veroordeeld: De Vlaardinger Cees B. heeft na een aanvankelijke valse bekentenis steeds volgehouden onschuldig te zijn. Door een bekentenis van Wik H. werd na vier jaar duidelijk dat Cees B. het niet gedaan kon hebben. Hij heeft ruim vier jaar vastgezeten en is gedeeltelijk gerehabiliteerd,

Deze justitiële dwaling kreeg uiteindelijk veel aandacht door een opeenstapeling van blunders bij politie, justitie, deskundigen en politiek. Dit leidde tot veel commotie.

Zie ook: De professor en de parkmoord (20 april 2006)