Basisschoolleraar Martijn geeft op TikTok een kijkje in zijn klaslokaal: ‘Iedere dag is compleet anders’

Op dit moment is slechts één op de acht leraren een man, en Martijn Holsappel (30) is één van hen. Wat drijft hem om voor de klas te staan?

‘Ik werk inmiddels vijf jaar als fulltime basisschoolleerkracht van groep acht op basisschool Hubertus in Tilburg. Ik ben wel al wat langer afgestudeerd – sinds 2015 om precies te zijn – van de pabo. Tijdens de pabo had ik een bijbaan in de sales, waar ik na mijn studie doorgroeide in functies. Dat heb ik ook nog een tijdje gecombineerd met het onderwijs, totdat ik dus fulltime voor de klas ging staan.’

‘Ik maakte pas relatief laat de switch naar de pabo. Wel wist ik altijd al dat ‘iets in het contact met mensen’ mijn beroep moest worden. Tot de vijfde klas van de havo dacht ik aan de opleiding Social Work. Tijdens mijn bezoek aan de open dag bleek de studie anders in elkaar te zitten dan ik hoopte. Toen kwam de pabo in beeld, en tijdens die open dag was ik juist positief verrast. Na het proeven van de sfeer schreef ik me redelijk impulsief in voor de opleiding. Al in de eerste weken mocht ik voor de klas staan. Heel tof vond ik dat: de kinderen zagen mij niet als stagiair, maar echt al als meester. Ik zat meteen in die rol en wist dat ik de juiste keuze had gemaakt.’  

‘Wat ik zo leuk vind aan werken in het onderwijs, is dat iedere dag weer compleet anders is. Zelf geef ik les aan groep acht - het meest bijzondere jaar van de basisschool. Ik zeg altijd: het eerste half jaar hard werken, het tweede half jaar herinneringen voor het leven maken. Als ik nu aan jou vraag: wat herinner jij je nog van de basisschool? Dan komen er waarschijnlijk dingen naar boven die in groep acht zijn gebeurd. Ik vind het ontzettend tof om daarin mijn bijdrage te leveren en dat ik dat elk jaar opnieuw mag doen.’

‘Ik begon te werken als meester tijdens de coronaperiode. Dat was een flinke omslag voor het onderwijs. We moesten allerlei manieren verzinnen om leerlingen op afstand te kunnen bedienen. Je kon simpelweg niet anders. Via Microsoft Teams gaven we les en onderhielden we contact met de leerlingen. Ik wist dat veel leerlingen, met name in groep acht, bezig waren met TikTok. Ik downloadde de app zelf ook, en vroeg me af: kunnen we daar niet iets mee?’

‘Ik maakte mijn account aan, @meneermartijn, en deed op afstand challenges met mijn leerlingen. Op die manier hield ik het contact warm. Ook was het een kijkje achter de voordeur; ik kon meer zien van wat de kinderen bezighield in deze periode. Sommige kinderen konden niet thuiswerken. Zij kwamen naar de noodopvang op school. Omdat ik zelf het thuiszitten ook wel zat was, heb ik deze een tijdje gedraaid. Vaak hielden we tijd over; dan waren de kinderen zo gefocust dat ze het digitale lesprogramma zo hadden afgewerkt.’

‘Met die leerlingen begon ik TikTok-video’s te maken. We hadden een lege school tot onze beschikking én enorm veel creatieve ideeën. Uiteindelijk sloegen die video’s aan bij een groter publiek, gingen er een aantal viral en maak ik nu nog steeds regelmatig TikTok-video’s. Al zul je mij er nooit in zien dansen: daar ga ik niet aan beginnen.

‘Ik maak geen educatieve content. Breuken uitrekenen doen we immers al in de les. Ik entertain in mijn video’s en laat herkenbare situaties op de basisschool zien. Maar de kracht van mijn TikTok is dat ik het samen met mijn leerlingen doe.’

‘Aan het begin van het schooljaar is er altijd een informatieavond met de ouders, waarin ik alle belangrijke zaken uit groep acht met hen bespreek. Ik neem dan ook altijd even de ruimte om te vertellen over mijn TikTok. Ik laat vooral weten wat de meerwaarde ervan is en wat voor plezier we eruit halen. Maar als ouders er niet akkoord mee zijn, dan is dat natuurlijk ook prima.’  

‘De video’s maak ik na schooltijd, waardoor het geheel vrijblijvend is. Het gaat niet ten koste van een rekenles of iets dergelijks. Op maandag en woensdag kunnen kinderen ervoor kiezen om nog even te blijven hangen. Soms zijn dat twee leerlingen, en soms zijn het er wel tien. Dan maken we een rolverdeling, pas ik mijn script aan en gaan we acteren. De kinderen gooien daar dan weer een sausje overheen en dragen dingen aan die ik zelf niet had kunnen bedenken. Ze leren echt in hun rol te kruipen: het zijn net dramalessen. Ik zie daar een grote meerwaarde in.’

‘Ja, ik denk van wel. Voor kinderen is het belangrijk om ook een mannelijk rolmodel te zien. In het algemeen denk ik dat er wordt onderschat wat de invloed is van een leerkracht. Veel kinderen zien hun leerkracht meer uren in de week dan hun eigen ouders. Ouders zijn opvoeders, maar leerkrachten zijn grotendeels een voorbeeld – hoe ga jij als groot mens, als volwassene, om met bepaalde situaties?’

‘Verder is het fijn voor pabo-studenten om meer mannelijke rolmodellen te zien. Niet alleen kinderen – ook studenten vormen zich volledig naar het voorbeeld dat zij krijgen. Dat heb ik altijd in mijn eigen stages ervaren: ik pikte eruit wat ik goed vond aan die persoon, maar bedacht me ook wat ik anders zou doen. Ik vind het belangrijk dat je als student begeleiding kan krijgen van mannelijke leraren – of dat de optie er in ieder geval is – en heb dat ook aangegeven bij lerarenopleidingen. Dat heeft gewerkt: ik begeleid nu veelal mannelijke studenten.’

‘Doe het! Meer mannen zijn zeker welkom. Hoewel ik erg gesteld ben op mijn vrouwelijke collega’s, zou ik graag wat mannen erbij hebben in mijn team. Gewoon om eens een ander gesprek mee te voeren. Of hetzelfde gesprek, maar dan in een andere vorm.’

‘Het werk is fantastisch én er is enorm veel mogelijk. Dat probeer ik ook uit te stralen met mijn TikTok. Nogmaals: geen educatieve video’s, geen dansjes, maar gewoon hoeveel plezier ik maak met een groep kinderen. En naast plezier maken hoort hard werken er natuurlijk ook bij. Maar de voldoening die ik haal uit de individuele ontwikkeling van kinderen en hun groeiprocessen: daar kan ik als leerkracht heel trots op zijn.’