Gina (55) vijf jaar na BLM: ‘Het protest heeft voor sommigen de ogen geopend’

Vijf jaar geleden gingen 60.000 Nederlanders de straat op. Verspreid over het hele land werden Black Lives Matter-protesten georganiseerd. Zo ook in Zwolle, waar Gina Maria (55) de demonstratie organiseerde. Hoe kijkt zij hierop terug? 

Op 7 juni 2020 kwamen 2.400 mensen in Park de Wezenlanden in Zwolle samen om tijdens de Black Lives Matter-demonstratie hun stem te laten horen tegen discriminatie en racisme. Gina Maria (55), die in de stad ook bekendstaat als de Burgaymeester en initiatiefnemer van Zwolle Pride, was medeorganisator van de demonstratie. Hoe kijkt zij hierop terug?

'Het was indrukwekkend om te zien hoe het leefde. Toen ik al die mensen bij elkaar zag komen, zag ik voor mijn ogen hoeveel mensen hiermee te maken krijgen en ook hoeveel mensen zich er hard voor willen maken.

Je voelde de boosheid, de frustratie. Het was indrukwekkend en het was nodig. Wij hebben ervoor gekozen om twee minuten stilte te houden – om impact met elkaar te hebben en het te beleven zonder het uit te schreeuwen. Juist de stilte sprak, wat mij betreft, boekdelen.

Er waren veel jonge mensen; je merkte dat de jonge generatie hier echt last van had en zich zorgen maakte over wat er in de wereld gebeurde. Waaronder mijn eigen kinderen. Voor hen is het iets waar ze dagelijks mee geconfronteerd worden.'

'Ik ben opgegroeid in de jaren zeventig. Ik ben half Antilliaans, half Nederlands en heb als kind eigenlijk weinig discriminatie ervaren. Mijn kinderen daarentegen wél, op basis van hun huidskleur. Dat vond ik heel confronterend. Dan komt het opeens heel dichtbij. Je weet dat het gebeurt, maar als het je kinderen overkomt, komt het anders binnen.'

'Ik was destijds ambassadeur voor de Pride in Zwolle en ben zelf een vrouw van kleur. Ik doe in de stad veel op het gebied van diversiteit en inclusie, dus voor mij was het een heel logisch iets om hieraan mee te doen. Het voelde als een vanzelfsprekendheid.

Het protest was voor mij ook een startpunt om meer om me heen te kijken en te ervaren wat er daadwerkelijk gebeurt en wat er nodig is. Ik kan de wereld niet redden, maar op microniveau kun je met partijen en organisaties wel zorgen dat je een veiliger klimaat creëert voor iedereen.'

'Deels wel, deels niet. Sommigen zijn zich bewuster geworden en gaan het gesprek aan. Maar veel mensen zijn ook gewoon weer doorgegaan met de orde van de dag. Als het je niet raakt en je er niet dagelijks mee geconfronteerd wordt, dan verdwijnt het bij veel mensen weer naar de achtergrond.'

'Ik kan niet zeggen dat het opgelost is – verre van dat. Zo ver zijn we nog niet. Maar er is meer bewustzijn – met name op lokaal niveau. Mensen zijn wat waakzamer geworden. Het gesprek over racisme wordt sneller aangegaan, maar het is ook gevoeliger geworden. Mensen zijn voorzichtiger geworden, bang om iets verkeerds te zeggen.'

'Het is vooral complexer geworden. Mensen vinden het moeilijk om dingen te benoemen. Dat maakt het gevoelig, en soms zelfs ongemakkelijk. Maar ik denk dat elk proces nodig is. Zonder proces kom je nergens. Elke stap geeft nieuwe inzichten.

We leven in een harde tijd. Naast racisme spelen er ook andere thema’s als MeToo en polarisatie. Mensen zijn voorzichtiger geworden, ook in persoonlijke gesprekken. Ze durven zich minder uit te spreken.'

'Ik denk dat de jonge generatie dat juist wél doet. Zij worden steeds activistischer. Mijn generatie is wat voorzichtiger geworden. De wereld van de volgende generatie is veel groter dan die van ons vroeger. Ze reizen meer, ontmoeten meer mensen. En daardoor creëren jongeren samen een soort smeltkroescultuur. En dat is een van de mooiste bewegingen. Want als je echt een smeltkroes krijgt, verdwijnt discriminatie hopelijk steeds meer naar de achtergrond – en krijg je een ander soort samenleving. Dat hoop ik echt.'