Glen Faria: 'Ik heb geleerd om te zwijgen. Dat is mijn ziekte'

Glen Faria komt uit Amsterdam-Zuidoost. Hoe heeft zijn jeugd in de Bijlmer hem gevormd als persoon én als rapper?

Glen Faria (45), bekend onder zijn artiestennaam MC Fit, is een Nederlandse rapper en singer-songwriter. Hij was lid van de rapgroep Flinke Namen. In 2013 bracht hij zijn debuutsoloalbum Glen Faria uit.

Glen Faria: ‘Hij was er wel en niet. Soms was hij er op het moment dat het supernodig was, waarop ik aan het afglijden was. Dan vond ik het spannend om mee te doen met de jongens op straat en was hij er om daar een rem op te zetten. Maar hij kon ook ineens twee weken weg zijn.’

‘Ja. Wanneer hij er was, wist hij wat wij hadden uitgespookt, omdat hij dat op straat hoorde. Als we thuiskwamen, speelde hij een soort schaakspel met onze mind. Dan zei hij: “Vertel maar gewoon wat jullie gedaan hebben. Anders vertel ik het, en dan wordt het echt heftig.” Ik vroeg mezelf altijd af of hij echt wist wat wij hadden gedaan, of dat ik mezelf zou gaan snitchen. Ik heb mezelf vaak gesnitcht. Op de juiste momenten was mijn vader er vaak. Tot mijn zestiende, toen ging hij naar Suriname.’

‘Als je als klein kind een negatief spektakel zag, zoals een schietpartij of een overval, mocht je daar niks over zeggen. Die regel heerste in de buurt. Hulpinstanties vragen op dat moment wel wat er is gebeurd en wat je hebt gezien, maar je hebt van je omgeving geleerd dat het beter is om te zwijgen. Dat is eigenlijk onze ziekte.’

‘In relaties met mensen die niet in zo’n buurt zijn opgegroeid; die gewend zijn om open gesprekken te voeren. Zij vragen al snel waarom je zo’n gesloten karakter hebt.’

‘Nee, zeker niet. Toen vond ik dat iedereen gesloten moest zijn als een soort beschermingsmechanisme. Ik dacht dat het leven zo in elkaar zat.’

‘Toevallig waren we laatst met een groep aan het chillen. Een van hen zei dat ik vroeger een loner was. Ik was af en toe bij de groep, maar ik deed wel echt mijn eigen ding. Ik was geen meeloper en dat heeft me echt gered af en toe.’

‘Ja. Er zijn een heleboel momenten waarop mensen een superslecht idee hadden. Dan keek ik van een afstand en dacht ik: “Hier hebben jullie niet zo goed over nagedacht.” Een week later hoorde ik dat iedereen was aangehouden. Dan was ik blij dat ik daar niet naartoe was gegaan. Iedereen zei altijd: Glen en Melvin (zijn in 2019 overleden broer, red.) trekken hun eigen plan; wij gingen in bandjes spelen.'

‘Ja, maar we waren ook niet meteen goed. Als ik nu kijk naar de filmpjes die wij hebben gemaakt, denk ik: oh my God, wat waren we aan het doen?’

‘Die was er altijd al. Vroeger - toen ik officieel nog geen muziek maakte - als mijn vader had gekookt, stond de hele keuken vol met potten en pannen. Dan moesten mijn broer en ik opruimen en afwassen. Dat duurde drie uur, omdat we de potten en pannen als drumstel gebruikten. Dan ging mijn broer drummen en ik daardoorheen freestylen. Mijn moeder schreeuwde dat we herrie maakten en het warme water werd koud. Urenlang maakten we muziek. Op een gegeven moment begonnen we dat op te nemen. Een maand voordat mijn broer doodging, vroeg ik of hij de cassettebandjes nog had. Maar we konden ze niet terugvinden, wat ik echt jammer vind.’

‘Weet ik niet. Ik weet ook niet of ik het aankan, maar ik denk gewoon dat het daar allemaal is begonnen.’