Het dertigersdilemma van Teun Donders (28): ‘Verlaat ik de stad voor huisje-boompje-beestje?'

Teun Donders (28) speelt Jonas in de serie Dertigers. Hoe zit het met zijn eigen dertigersdilemma's?

Je relatie gaat uit, je partner wil aan kinderen beginnen maar jij bent er nog niet klaar voor, of je begint een nieuwe baan: het zijn typische dertigersdilemma’s. Of in ieder geval dilemma’s waar de karakters in de serie Dertigers mee dealen. Maar hoe zit het met de castleden zelf? Acteur Teun Donders, Jonas in de serie, vertelt over zijn eigen dertigersdilemma's.

‘Hoelang blijf ik nog wonen waar ik woon? Ga ik de stad verlaten?' Het zijn vragen die de afgelopen tijd regelmatig bij Teun, die al negen jaar in Amsterdam woont, opkomen. ‘Ik woon met vier andere acteurs in een huis. En dat is geweldig. Maar het is niet de setting waarin je met je partner een gezin begint.’

Steeds meer vrienden om hem heen verhuizen naar plekken als Zaandam of Haarlem. ‘Ze beginnen aan kinderen en in Amsterdam is een geschikte gezinswoning nauwelijks te vinden. Dan begin ik soms met de gedachte te flirten: wil ik dat straks ook? Verlaat ik de stad dan ook voor huisje-boompje-beestje?’

In zijn geboortestad Tilburg zien veel van zijn vroegere vrienden dat leven al werkelijkheid worden. ‘Zij hebben daar hun leven opgebouwd en kopen een huis net buiten de stad.’ Dat idee trekt Teun zelf niet. ‘Heerlijk om daar af en toe te zijn, maar na een week wil ik ook gewoon weer terug.’

Teun denkt dat de komende jaren wel zullen uitwijzen of hij Amsterdam ooit verruilt voor iets anders. ‘Voor nu heb ik het hier nog enorm naar mijn zin’, zegt hij. ‘Maar ik kan me voorstellen dat de stad op een gegeven moment op me afkomt. Dat ik denk: ik heb het wel gezien.’

Een toekomst in een dorpje net buiten de stad, zoals Zuiderwoude of Broek in Waterland, sluit hij dan ook niet uit. ‘Je zit zo weer in Amsterdam, maar je hebt de rust en het groen. Geen ruis van buitenaf, gewoon je eigen bubbel.’

Voor sommige mensen is dertig worden iets waar ze tegenop zien, andere zien het als een mijlpaal. Teun behoort tot die laatste groep. ‘Ik vind het fascinerend als mensen in een crisis schieten als de dertig nadert. Ik denk juist: laat die dertig maar komen. Ja, heerlijk.’

In zijn vriendengroep is bijna iedereen de leeftijd al gepasseerd. ‘Ik ben altijd het jonkie geweest. Dus nu heb ik alleen maar rolmodellen om me heen van andere dertigers. Met hen gaat het hartstikke goed: ze gaan lekker met hun werk, zijn gelukkig en staan stabiel in het leven. Ik zie alleen maar hoe goed het kan gaan.'

Toen Teun op zijn 23ste afstudeerde aan de toneelschool, voelde het alsof zijn leven vorm begon te krijgen. ‘Ik ben acteur, dit zijn de plekken waar ik uitga en graag eet – dit is mijn wereld’, dacht hij toen. In de jaren daarna is hij steeds steviger in zijn schoenen komen te staan. ‘Je struggelt minder met je identiteit – de vraag “wie ben ik nou eigenlijk?” heb je wel een beetje getackeld.’

Hij heeft nu minder last van de onzekerheden die hij in zijn vroege twintiger jaren voelde. ‘Daar neem je op een gegeven moment afscheid van. Je hebt je vaste vriendengroep, je hoort ergens bij. Als je uitgaat, ben je niet meer zo bezig met wat je aantrekt of hoe je overkomt op anderen. Dat zijn allemaal zorgen die wegvallen.’

Hij probeert vooral de dingen op zijn eigen tempo te doen. ‘Tuurlijk voel ik wel even paniek wanneer mijn vrienden op het terras praten over huizen kopen en pensioensparen. Maar ik denk ook dat het helemaal oké is dat zulke dingen voor iedereen op een ander moment komen. Met mijn huidige woonsituatie ben ik hartstikke tevreden. Dat houd ik echt nog wel een paar jaar vol. Ik zie wel wat er komt.’

Toch begrijpt hij goed waar leeftijdsgenoten mee kunnen worstelen. ‘Ik had het daar laatst nog met iemand over: na de middelbare school moet je gaan studeren, je moet “iets” worden en vervolgens iets bereiken. Rond je dertigste heb je dat meestal wel voor elkaar. Maar dan komt de vraag: ben ik eigenlijk wel gelukkig? Doe ik wat ik écht wil? Als het antwoord nee is, kun je in een crisis belanden. Dan moet je jezelf opnieuw uitvinden.’

Een thema dat in de serie speelt, liep vorig jaar opvallend parallel aan Teuns eigen leven. ‘Net zoals Jonas ben ik bi’, vertelt hij. ‘En toen ik een relatie kreeg met een vrouw, vroeg ik me af: betekent dit dan dat ik nu “voor de heterokant kies”? Zit die andere kant er dan nog wel in? Maar ik weet nu dat dat naast elkaar kan bestaan.’

Juist van het spelen van Jonas leert Teun hoe belangrijk eerlijkheid is. ‘Als je een drang voelt, of verliefd wordt – op wie dan ook – moet je daar open over zijn. Jonas doet dat niet. Die houdt het vijftien jaar lang verborgen en dat brengt alleen maar ellende.’

‘Er is geen goed of fout. Iedereen doet het op z’n eigen manier en tempo. Praat erover met je vrienden en kijk wat voor jou goed voelt. Als jij blij bent op driehoog met een huisgenoot, dan is dat helemaal oké. Dan hoef je daar echt geen afstand van te doen.’