Rorik en Jenny zeilen de wereld rond: ‘Toen ik ziek werd besloten we deze reis te maken’

Aan boord stappen op een zeilboot en niet weten wanneer je weer terugkomt aan land. Het is niet voor iedereen weggelegd, maar voor Rorik de Boer (29) en Jenny Smit (26) is het al bijna een jaar de werkelijkheid. In juli 2024 lieten ze Nederland achter zich voor een avontuur om nooit te vergeten. 

Jenny: 'Ik leerde Rorik kennen op school. We deden dezelfde bachelor ‘Science Business & Innovation’ aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Ondanks dat Rorik twee jaar boven mij zat, werd ik meteen verliefd. Ik zat toen op kamers in Amsterdam en hij woonde hier op een boot, dat vond ik te gek. Ik ben zelf geboren op een woonboot en echt dol op water, dus ik was vaak bij Rorik.'

Rorik: 'Mijn vader heeft me eigenlijk zover gekregen om een boot te kopen om op te wonen. Ik was op zoek naar een plekje en elke week stuurde hij mij nieuwe advertenties door van zeilboten. Het was voor mij goedkoper en makkelijker dan een kamer huren. Ik heb de boot tweedehands gekocht en had hem sowieso nodig om nog een keer een reis te maken.

Het is altijd een stiekeme droom geweest om nog een keer hetzelfde rondje te varen als dat ik deed toen ik elf was. Toen hebben mijn ouders alles verkocht en zijn we met het hele gezin de wereld rondgezeild.'

Jenny: 'Voor mij was zeilen nieuw. Omdat we graag samen op vakantie wilden met de boot, heeft Rorik mij leren zeilen. Naast de vakanties hebben we tijdens corona ook een paar weken samen op de boot gewoond. Dat was, ondanks de lockdown, superromantisch. Maar die wereldreis maken die Rorik graag wilde en misschien jarenlang weg zijn van familie? Dat vond ik maar niks.'

Jenny: 'Het kantelpunt kwam voor mij in 2022. Eind 2021 werd ik heel ziek, ik had ‘topical steroid withdrawal’. Je hormonen raken dan in de war, omdat je te lang op een verkeerde manier medicijnen hebt gebruikt. Een jaar lang kon ik eigenlijk niks meer. Niet meer studeren, niet meer douchen, niet meer leven. Ik ging ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Toen dacht ik: ik moet alles uit het leven halen. En hebben we samen de knoop doorgehakt om toch deze reis te maken.'

Rorik: 'We besloten samen een klein appartementje in Amsterdam te huren en we zijn gaan sparen voor deze reis. Ik woonde toen al bijna zes jaar op de boot en die was eigenlijk al helemaal klaar voor vertrek, daardoor hoefden we niet veel te investeren daarin.'

Jenny: 'We hadden natuurlijk wel geld nodig om te leven tijdens het reizen. We werkten in hetzelfde bedrijf, waar we psychologen hielpen met het opzetten van een programma voor persoonlijke ontwikkeling. Rorik werkte in de technische kant en ik hielp met content ontwikkelen. We hebben eigenlijk gespaard om een jaar weg te gaan zonder te werken. Dat zou dan wel zuinig moeten, maar gelukkig kun je aan boord zelf koken.'

Jenny: 'Toen ik mijn ouders vertelde dat we dit gingen doen, moesten ze wel even slikken. Bij mijn moeder begon ik heel enthousiast te laten zien wat het plan was en toen ik naar haar keek zag ik tranen in haar ogen. Mijn ouders vonden het best spannend dat ik dit ging doen en dat is heel begrijpelijk.'

Rorik: 'Ik voelde daarin ook best wat verantwoordelijkheid. Ik heb dit als kind natuurlijk al gedaan, dus mensen gaan ervan uit dat ik alles weet en kan. Ik heb echt iedereen moeten geruststellen.'

Jenny: 'Dat deed hij wel heel goed, Rorik heeft geprobeerd zoveel mogelijk zorgen weg te nemen. Ik weet nog dat ik aan het begin vroeg aan zijn ouders: "Wat doe je ’s nachts met zo’n boot? Leg je die gewoon voor anker in het midden van de oceaan?" Mensen kennen dit gewoon niet en zien veel gevaren.'

Rorik: 'Aan het begin hebben onze ouders ook nog wel wat slapeloze nachten gehad, maar nu is dat volgens mij al minder. Dat geldt denk ik voor meer mensen, want veel vrienden en familie dachten dat we nooit weg zouden gaan.'

Jenny: 'Mensen hebben ook wel gezegd dat ze het onverstandig vinden, volgens hen is nu de tijd om carrière te maken. Wij zijn daar eigenlijk niet bang voor. Op deze reis ontmoeten we veel gepensioneerden uit managementfuncties. Zij zeggen juist dat als iemand met ons verhaal binnen komt lopen, ze weten dat we de eigenschappen hebben die iedereen zoekt.'

Rorik: 'Alleen al dat we dit aandurven en gewoon doen op onze leeftijd is aantrekkelijk. We zijn dus niet bang dat we straks geen baan meer kunnen krijgen.'

Jenny: 'Inmiddels zijn we al een jaar weg en zitten we in, hoe wij het graag noemen, het paradijs. We hebben vanaf de Canarische Eilanden de oversteek gemaakt naar de Cariben. Op dit moment zijn we op Tobago, een eiland ten oosten van Venezuela, en liggen we in een baai met azuurblauw water, mooie koraalriffen en strandjes. Hierna is het plan door te gaan naar Saint Vincent en de Grenadines en misschien dat we ook nog doorvaren naar Canada.'

Rorik: 'We komen net van Suriname. Daar kwamen mijn ouders ook langs en hebben we een hele gave tocht gemaakt met de zeilboot, dwars door de jungle.'

Jenny: 'Mijn ouders zijn ook al een keer langsgekomen, dat vond ik heel fijn. Ondanks dat je kan videobellen met thuis, mis ik de kleine momentjes met vrienden en familie wel. We gaan nu nog even heel hard genieten, maar ik vind het ook niet erg om zo weer lekker thuis te zijn.'

Rorik: 'We weten nog niet precies wanneer we terugkomen. We hebben een paar keer geprobeerd geld te verdienen met online klussen, maar het combineren van werken en reizen is toch niet voor ons weggelegd. Dus als het op is, is het op en gaan we terug.'

Jenny: 'Als je zelf gaat reizen zou ik vooral meegeven je te verdiepen in de cultuur. Ten eerste is het interessant, maar je hebt er ook wat aan. Je kan beter meepraten en connecten met de locals, daar hebben wij al veel aan gehad.'

Rorik: 'En als je wilt reizen, laat je nergens door tegenhouden. Ga en geniet! Je hoeft echt niet van tevoren jarenlang gewerkt te hebben. Ik denk dat wij dit ook zeker nog een keer gaan doen met onze kinderen of later als we allebei grijs zijn.'

Jenny: 'Zeker weten, ik had dit nooit willen missen!'