Kirsten Zimmerman strijdt tegen woningcorporatie Ymere voor de renovatie van haar verwaarloosde huis in de Van der Pekbuurt.
© De Verkrotte Droom/BNNVARA
Kirsten Zimmerman strijdt tegen woningcorporatie Ymere voor de renovatie van haar verwaarloosde huis in de Van der Pekbuurt.
Kirsten Zimmerman (49) woont al bijna tien jaar in de Van der Pekbuurt in Amsterdam. Ze huurt bij woningcorporatie Ymere, die de woningen slecht onderhoudt, zo is te zien in De Verkrotte Droom. In de documentaire is de renovatie net begonnen. Wat is er sindsdien veranderd in de Van der Pekbuurt? En hoe is het nu met Kirsten?
In 2016 verhuisde Kirsten naar Amsterdam-Noord, waar ze in de Van der Pekbuurt terechtkwam. Doordat de buurt hecht was, voelde ze zich meteen thuis. Ze omschrijft de Van der Pekbuurt als ‘een soort dorp met stadse mensen’. Kirsten is jarenlang bestuurslid van de huurdersvereniging, waar ze zich inzet voor de rechten en een eerlijke behandeling van de bewoners van de Van der Pekbuurt.
‘Ik ben onlangs verhuisd naar een wisselwoning, omdat mijn eigen woning gerenoveerd wordt. De wisselwoning is nog niet gerenoveerd, maar deze woning is wel goed onderhouden. Ik kan het hier alleen niet goed verwarmen in de winter, want dat kost heel veel geld; dat heb ik wel gemerkt toen ik hier kwam wonen. Ik ben inmiddels gewend om thuis een dikke trui aan te trekken.’
De Verkrotte Droom - Kirsten
© IFProductions/BNNVARA
‘Ja, het is nog steeds wel hetzelfde. Er zijn echter grote verschillen tussen arm en rijk. Er komen hier steeds meer hippe tentjes. Veel mensen uit de buurt kunnen het alleen niet betalen om daar voor vijf euro een kop koffie te gaan drinken.’
‘Door de renovatie van de huizen gaan er ook veel mensen weg, want zij kunnen nu met urgentie verhuizen. Met de huidige woningmarkt is dat eigenlijk de enige manier waarop je aan een sociale huurwoning kan komen in Amsterdam, dus de samenstelling van de buurt gaat wel veranderen. Het buurtgevoel is er gelukkig nog wel heel erg, maar ik weet niet wat de toekomst gaat brengen.’
‘Die ruimte moet er altijd zijn, maar je krijgt bijna het idee dat je een kruimeltje krijgt van het systeem. Waar moeten die mensen anders gaan wonen? Overal in Nederland worden de wachtlijsten steeds langer en wordt het duurder, ik zou niet weten hoe mensen met minder geld het anders moeten gaan doen.’
Erik Gerritsen, voorzitter statutaire directie Ymere
© IFProductions/BNNVARA
‘Er zijn te weinig sociale huurwoningen door de privatisering van de woningcorporaties, die veel huizen hebben verkocht en van veel woningen de huren flink hebben verhoogd. Er zijn eigenlijk al geen woningen meer te krijgen. Jonge mensen die hier geboren worden willen hier graag blijven, maar betaalbare woningen zijn er gewoon niet voor hen. Er worden wel allerlei dure appartementen bijgebouwd, terwijl men eerst niet dood gevonden wilde worden in Noord. Het was altijd “Noord Gestoord”, dat verandert nu allemaal.’
‘Ze hebben de woningen gewoon niet onderhouden, daardoor is het gaan verkrotten. Mensen zijn echt aan het overleven, niemand wil in de verkrotte woningen wonen. Ymere is een grote organisatie en de huurders kunnen ze bijna niet bereiken. Die staan er eigenlijk alleen voor. Dat terwijl woningcorporaties voor hun huurders zouden moeten zorgen, zoals dat bedoeld is toen de woningbouwverenigingen begin vorige eeuw werden opgericht. De huisbazen geven niet thuis, ze willen voornamelijk als bedrijf gewoon veel verdienen.’
‘We zijn blij dat er gerenoveerd wordt, maar willen ook graag dat het goed gebeurt, voor de mensen en de inkomensgroep die er nu woont. Ik hoop dat we de huidige Van der Pekbuurt kunnen behouden, maar daar moet voor gestreden worden. Dat doen wij als bewoners ook, maar daar zijn veel mensen voor nodig. We zijn niet de enige plek in Nederland waar het er zo aan toegaat. Iedereen is moe van het strijden, maar mensen moeten er weer in gaan geloven.’
Thema's:
Meld je snel en gratis aan voor de BNNVARA nieuwsbrief!