Zerremin: ‘Het is tijd dat wij als Nederland, ongeacht de huidskleur of roots, één, één, één worden'

In het Huis der Provincie in Arnhem houden de tien beste jonge debaters een speech. Zerremin: ‘Het is tijd dat wij als Nederland, ongeacht de huidskleur of roots, één, één, één worden.'

'Ik hou van Nederland. Ik wil graag een rechts kabinet. Minder asiel en minder immigratie. Nederlanders op één.'

'Dit zijn de laatste uitspraken van de heer Wilders. Maar wie zijn die Nederlanders dan precies? Met de PVV, die de grootste partij is geworden, leef ik - en honderden, zij het niet duizenden Nederlanders met migratieachtergronden - in angst. Angst voor wat komen zal. Angst voor een regerende partij die onder het mom van vrijheid tientallen jaren lang heeft gepleit voor het sluiten van moskeeën, het verbieden van korans en het sluiten van de grenzen voor de hulpeloze buitenstaander. En in die angst leven wij.

Ik ben hier geboren en getogen, ook al zijn mijn ouders dat niet. En dat, precies dat,n maakt mij een Nederlander. Een trotse Nederlander, met Turkse roots. Maar toch draaiden de hoofden in de klas om naar mij wanneer er werd gesproken over 9/11. Iets wat al 23 jaar geleden is gebeurd, toen. En nu, als er een synagoge wordt beklad, kijken diezelfde ogen mijn richting op. Waren dit mijn daden? Heb ik dit veroorzaakt? Nee, maar toch. Keer op keer laat men mij voelen alsof ik geen trotse Nederlander mag zijn. Alsof ik dat recht niet heb. Onder anderen Wilders maakte met zijn "minder, minder, minder" de polarisatie, de verschillen en de angst steeds meer, meer en meer.'

'Door het discriminerende karakter van een aantal politieke partijen worden wij steeds verder uit elkaar gedreven. Er wordt steeds vaker met de vinger gewezen in plaats van in de spiegel gekeken. Ja, door al die vluchtelingen is er een woningnood. En door al die boeren gaat ons klimaat eraan. En al die arbeidsmigranten die pikken onze banen in. Nee, zo simpel is het niet. Het is zo genormaliseerd om uitspraken als deze te doen dat wij niet eens meer inzien wat voor schade dit doet aan onze samenleving. Laat staan aan onze medemens.

Het is tijd dat wij als Nederlanders, ongeacht de huidskleur of roots, één, één, één worden. En daarom is mijn oproep aan alle Nederlanders met klompen aan, met keppeltjes op, met een afro of met een boerka aan. Laten we met z’n allen tegen die angst strijden. Het is tijd dat we onze monden opentrekken en niet langer toekijken hoe zij die spreken met haat het hardste roepen. En dat dat nou altijd degenen zijn die gehoord worden. Daar moet verandering in komen.'