Abbas (25) werkt in de zorg: 'Ik leer veel van de mensen die ik verzorg'

Abbas Alijana (25) werkt in de zorg, hij noemt het een passie. Wat betekent dit werk voor hem?

Abbas Alijana doet een BBL-opleiding, oftewel: beroepsbegeleidende leerweg. Hij gaat één dag per week naar school, aan het Koning Willem I College, en werkt de rest van de week bij zorgcentrum Van Neynsel in Den Bosch.

'Ik was altijd eigenlijk een zoekende. Ik heb verschillende opleidingen geprobeerd en uiteindelijk ben ik in de zorg terechtgekomen. Ik kreeg vaak van vrienden en kennissen te horen dat ik heel erg zorgzaam ben, daarom heb ik het geprobeerd om in de zorg te werken. En dat was nu gelukt. Nu weet ik dat dit echt mijn passie is.'

'Je hoort van buitenaf heel veel over de zorg, maar als je je er echt in gaat verdiepen, of er werkt, is het vaak heel anders. Ik vond het van tevoren heel spannend, want je krijgt veel negatieve verhalen te horen, bijvoorbeeld dat het mentaal heel zwaar werk is. Ook denken mensen vaak dat het alleen maar billen wassen en medicijnen uitdelen is, maar dat is niet zo.'

'In het begin was het soms wel moeilijk. Maar je krijgt verschillende cursussen en lessen op school en je doet ervaring op in de praktijk. Dan leer je vanzelf hoe je met deze cliënten om kunt gaan. Het is ook veel meer dan alleen de letterlijke verzorging. Het gaat veel meer om de gesprekken die je met ze hebt.'

'Allereerst moet je heel veel geduld hebben, vooral op een pg-afdeling. Je moet goed kunnen luisteren en de tijd nemen voor je cliënten. Dat laatste kan soms een beetje in het gedrang komen als je personeelstekort hebt. Als je genoeg tijd hebt kan je goede kwaliteit leveren. En communiceren, dat is het allerbelangrijkste in de zorg. Je moet goed aan mensen uitleggen wat je gaat doen en waarom, vooral bij mensen met dementie.'

'Als ik een ochtenddienst heb dan begin ik om zeven uur 's ochtends. Dan drinken we eerst een kopje koffie, we overleggen, en mensen die de nachtdienst hebben gedaan doen een overdracht. Dan beginnen we met ADL, oftewel: algemene dagelijkse levensverrichting. Dan gaan we mensen wassen en uit bed halen, aankleden, medicijnen en eten geven. Ik ben de hele dag bezig. Soms zijn er bijzondere dingen, dan moet je bijvoorbeeld met de arts overleggen.'

'Er is een groot personeelstekort: steeds minder mensen gaan in de zorg werken, terwijl steeds meer mensen zorg nodig hebben. De wens van de cliënt staat altijd voorop. Maar als je in plaats van met drie collega's in je eentje staat, dan moet je hard doorwerken. En dat is niet leuk, voor de cliënt en voor de medewerker niet. Het zijn onze opa's en oma's en we willen allemaal graag dat die goed geholpen en verzorgd worden.'

'Ik vind het contact met de bewoners, de cliënten, het leukste. Ik ben een persoon die, ook als het druk is, altijd probeert de tijd te nemen voor een cliënt. Ik wil heel graag dat ze aan het einde van de zorg tevreden zijn en kunnen zeggen: dankjewel dat je mij hebt geholpen. Dat vind ik het allerbelangrijkste: die waardering telt voor mij zwaarder dan de waardering van mijn werkgever.'

'Vooral van cliënten met dementie of een beperking leer ik veel. Zij leven in een heel andere wereld – dat maakt ze voor mij heel bijzonder. Ik wil me daar graag in verdiepen: wat gaat er om in hun hoofd? Wat speelt er allemaal.'

'Dat vind ik eigenlijk niet. Zorg is gewoon werk. Ik zie de afgelopen jaren ook dat er steeds meer mannen in de zorg gaan werken. Ik heb zelf ook veel mannelijke collega's. Sommige mensen worden liever door een man verzorgd, dat kunnen zij zelf aangeven.'