Allemaal schatten, behalve Joost Eerdmans

Ik heb geen liefdespil geslikt, maar wil wel aan de Joop-lezer kwijt welke politici ik allemaal een schat vind. Ten eerste: Henri Bontenbal, hopelijk onze nieuwe premier. Het erge is dat ik nog geen jaar geleden een vernietigende column over Henri schreef. Getraumatiseerd als ik was na veertien jaar Rutte, herkende ik in de CDA-leider per abuis de volgende gewetenloze oplichter.

'Henri is een schat', dacht ik toen ik hem van de week aan tafel zag bij Tim de Wit. Tim vind ik trouwens ook een schat; ik vroeg hem ruim twintig jaar geleden als sidekick in mijn radioprogramma op de Utrechtse stadsradio, ik heb nu eenmaal een neus voor talent en ben nog altijd dankbaar dat hij mijn aanbod destijds accepteerde.

Maar goed, zonder ironisch addertje onder het gras kan ik zeggen dat ik Henri Bontenbal een schat vind, hij heeft een prettig zacht gezicht, mooi dik krullend haar en sprekende blauwe ogen, de volgende stap is dat ik verliefd word op Henri Bontenbal.

Frans Timmermans is ook een schat, hoewel hij met zijn bezoek aan de Oekraïense president Zelensky bewees dat hij beter geen premier kan worden. In uitsloverig Oxford-Engels galmde Frans grote woorden richting de Oekraïner, wie niet beter wist dacht dat hier de Britse premier zat in plaats van de lijsttrekker van de op een na grootste partij in het Nederlandse parlement, ik bespeurde enige plaatsvervangende schaamte bij Zelensky, dit lag vast aan mij.

Twee andere politici die ik tot schat wil bombarderen zijn Thierry Baudet en Geert Wilders. 'Wat zijn Thierry en Geert toch een schatten', dacht ik tijdens de allereerste aflevering van Pauw & De Wit.

Aanleiding voor de opborrelende liefdesgevoelens was de aanwezigheid van JA21-voorman Joost Eerdmans. Joost is een populist zonder franje, bij hem geen knettergekke kopvoddentaks, twijfels over de echtheid van de maanlanding of andere uitspattingen, nee, hij straalt van passief-agressieve middelmaat: een broodnuchtere en regelrechte vijandigheid jegens alles wat een millimeter boven het maaiveld uitsteekt.

Zolang uiterst rechts Nederland, zeg maar de volgelingen van wijlen Pim Fortuyn, op kleurrijke types als Geert en Thierry blijven stemmen, bestaat er hoop, lieve mensen.