Een waarschijnlijk nee

Ik was eigenlijk gestopt met columns schrijven voor Joop, en eigenlijk ben ik dat nog steeds, ik schrijf alleen nog als er echt iets in me opkomt, helaas komt nu het volgende in me op:

Sinds afgelopen dinsdag is de Nederlandse landelijke politiek definitief disfunctioneel, we moeten eigenlijk smeken of een buitenlandse macht hier orde op zaken wil komen stellen zoals de Duitsers in mei 1940, maar laten we dat niet doen want dan eindigen we na de bezetting voor het vuurpeloton wegens landverraad, terecht uiteraard.

Er zijn denk ik ook weinig buitenlandse machten die zin hebben in onze vuilnishoop met Caroline van der Plas onderop, Venezuela misschien, het is alleen zo'n eind varen, Frankrijk en Duitsland zijn druk met zichzelf, de Russen halen Kiev niet eens, terwijl ze in mijn basisschooltijd nog in Berlijn stonden.

Is er dan echt helemaal geen hoop? Nee, tenzij we besluiten tot een politieke time-out van een jaar. In deze periode blijven het Catshuis, de Eerste en de Tweede Kamer leeg, op ministeries wordt zo goed en zo kwaad als het kan doorgewerkt, politieke verslaggeving is verboden, dit verbod blijft na een jaar gelden voor de parlementaire potloodventer Thomas van Groningen met zijn semi-stoere verhalen op SBS6, Herr von Groningen bekommt ein Berufsverbot!

Sorry, ik heb mezelf amper onder controle, ik ben dan gestopt met columns schrijven, mijn medicatie slik ik nog altijd, wellicht dat de pillen in deze gespannen atmosfeer ineens een omgekeerde werking krijgen, ach wat zou het ook, ik hoop maar dat er nooit meer een column in mij opkomt, dat u van mijn geklets gevrijwaard blijft, we blijven dromen van een betere wereld, het ga u goed!

Maar ik meen het, Geert, Dilan, Frans, Henri of hoe jullie ook allemaal mogen heten, ga eens een jaartje naast die dommige Haags-Hilversumse tredmolen staan, vraag je af wat je ambities zijn en of die door je talenten worden geschraagd, het antwoord is waarschijnlijk nee.