Ron Brandsteder en het dommige maar vrolijke Nederland

De EU en de NAVO zullen binnen vijf jaar verdwijnen, simpelweg omdat ze bestaan uit landen die niet voor elkaar willen vechten. In vredestijd, de afgelopen tachtig jaar dus, was dit geen obstakel, maar nu de wereld ruwer wordt, zien we dat de Europese Unie bestond dankzij de vrede in plaats van andersom. Is dit erg? Geen idee, de geschiedenis vraagt nooit om een mening, laten we het daarom hebben over het onverwachte overlijden van presentator en quizmaster Ron Brandsteder.

Bijna twee weken na de dood van Brandsteder leven we inmiddels, ik moet bekennen dat ik gedurende deze periode veel van zijn werk op YouTube bekeek. De gehele oudejaarsuitzending van bloopercompilatieshow ‘Laat ze maar lachen’ uit 2003 bijvoorbeeld, met als gasten Henny Huisman en André van Duin, evenals uitgebreide fragmenten van ‘Wie van de 3?’ voor omroep Max en het optreden van de boomlange presentator bij Avro’s ‘In de hoofdrol’ van tv-koningin Mies Bouwman.

Een beetje een dommig maar vrolijk Nederland zag ik, waar de bulderende lach van Brandsteder op zijn plaats was. Ik groeide op in dat land, onder de rook van Utrecht, in een rijtjeshuis met de televisie in de hoek van de woonkamer. Van de VPRO moesten mijn ouders niets hebben, ‘achterlijk gedoe’ vonden ze dat, geen ‘Villa Achterwerk’ voor mij, de VARA kon wel, pa en ma waren dol op de in mijn ogen oersaaie comedyserie ‘Oppassen’, “lekker naar de opa’s kijken”, zeiden ze dan.

Ron Brandsteder woonde bij ons in het dorp, zijn zoons bezochten de school van mijn broer, mijn voetballende klasgenootjes vertelden dat ze ‘Maar engelen bestaan niet’ zongen wanneer de presentator van ‘Ron’s Honeymoonquiz’ op zaterdag langs de lijn stond. Thuis verscheen hij regelmatig op het scherm, we waren een RTL 4-gezin, ik ontspoorde pas later. Hoewel ik Ron Brandsteder nooit persoonlijk ontmoette, voelt het alsof hij altijd een buurman was. Nu is hij er niet meer. Dag Ron.