Bart Chabot is een queer ally: ‘Laat de klootzakken niet winnen’

Bart Chabot zet zich als ally in voor de LHBTQIA+-gemeenschap. En hij roept jou op om hetzelfde te doen.

‘Ik heb er niks mee te maken wat de seksuele voorkeur is van een ander. Ik ga ook niet aan iemand vragen wat die verdient of dat die postzegels verzamelt. En ondanks dat ik vind dat het niks uitmaakt, heeft het toch consequenties’, aldus Bart Chabot. Hij is dichter en schrijver en vader van Splinter Chabot, die in 2020 een boek publiceerde over zijn coming out. Dit boek, en de gesprekken die daar in het gezin op volgden, hebben Barts ogen geopend over het belang van bondgenootschap met de LHBTQIA+-gemeenschap.

Ook in Nederland worden mensen op basis van hun geaardheid of gender-identiteit nog steeds gediscrimineerd, verstoten en zelfs fysiek aangevallen. Te vaak komt het op de queer-gemeenschap aan om zichzelf te verdedigen; daarom roepen wij, samen met Bart Chabot, alle allies in Nederland op om van zich te laten horen.

Bart Chabot: ‘Ik zal dat moment in De Wereld Draait Door nooit vergeten, waar Splinter te gast was. In dat gesprek bleek – en dat had ik onderschat – dat mijn eigen zoon met suïcidale gedachten heeft rondgelopen. Ik had niet verwacht dat het zó zwaar voor hem was. Dat was voor mij een enorme emotionele klap.’

Op verzoek van zijn zoon Splinter begint Bart zich uit te spreken voor de gemeenschap. ‘Daarvoor dacht ik: die community redt zich wel. Tot op een gegeven moment bleek dat er ook behoefte was aan steun van mensen van buiten de queer-gemeenschap. Getalsmatig is die gemeenschap immers in de minderheid en ik ben altijd al voor de underdog geweest. Als mensen dan ook nog worden afgewezen of belachelijk gemaakt, gaat mij dat echt een brug te ver. Dus ik sta volledig aan de kant van de queer-community.’

‘Als ouder van een kind uit de community weet ik dat Splinter het moeilijker heeft dan andere kinderen, juist omdat hij tot een minderheid behoort. Zo'n kind heeft meer aandacht nodig: je moet beter opletten, beter begeleiden, meer luisteren en begrijpen dat er periodes kunnen zijn waarin hij somberder of minder toegankelijk is.’

Maar niet alleen het welzijn van je eigen kind vraagt extra aandacht, benadrukt Bart. ‘Je bent ook extra alert op hoe de omgeving reageert op je kind. Het is bovendien belangrijk dat je als ouder voortdurend laat merken dat je van je kind houdt – dat seksuele voorkeur of gender-identiteit niets verandert aan die liefde. Dat is cruciaal.’

‘Dit is geen strijd die je één keer wint en dan klaar bent; het is een voortdurende strijd. Met ups en downs in de samenleving. Daar praat ik ook vaak over met Splinter. Laatst zei ik tegen hem dat ik het gek vind dat hij zich nog steeds een beetje moet verstoppen op straat. Toen zei hij: “Pap, ik ben in zeventig landen verboden. In een aantal van die landen staat de doodstraf op mij.” Dat is verbijsterend. Echt verbijsterend. Het is een schande van de bovenste plank dat we het hier nog over moeten hebben.

Tolerantie neemt af. Kijk maar naar de wereld om je heen: het zijn niet de zachte krachten die domineren, maar de grote bekken. Zelfs in Amsterdam – ooit een vrijhaven – verandert het klimaat. En niet ten goede. Daarom moeten we waakzaam zijn. We moeten op elkaar passen, op de community letten, en elkaar niet uit het oog verliezen. Laat de klootzakken niet winnen.’

‘Het is belangrijk dat je je bondgenootschap op een rustige manier voert. Je hebt natuurlijk ook mensen die dit als een moment zien om zichzelf te profileren. Dat vind ik extreem fout. Daar moet je heel erg terughoudend in zijn. Zeker met een gevoelig onderwerp als dit moet je vrij zijn van elke vorm van egocentrisme. Het gaat om die community en om niets anders.’