Jörgen Raymann is een queer ally: ‘Raak vooral de liefde niet uit het oog’

Jörgen Raymann zet zich als ally in voor de LHBTQIA+-gemeenschap. En hij roept jou op om hetzelfde te doen.

‘Vroeger wilde ik de wereld verbeteren, inmiddels ben ik erachter gekomen dat het veel beter is om met je omgeving te beginnen en dat als een soort olievlek uit te laten lopen', vertelt Jörgen Raymann. Jörgen is een comedian en programmamaker. In 2024 werd hij door Winq uitgeroepen tot Queer Ally van het jaar, door zijn aanhoudende steun aan de LHBTQIA+-gemeenschap en zijn dochter, die lesbisch is. Hij voelt zich sterk verbonden met de LHBTQIA+-community en gaat dan ook door het leven als trotse pride parent.

Ook in Nederland worden mensen op basis van hun geaardheid of gender-identiteit nog steeds gediscrimineerd, verstoten en zelfs fysiek aangevallen. Te vaak komt het op de queer-gemeenschap aan om zichzelf te verdedigen; daarom roepen wij, samen met Jörgen Raymann, alle allies in Nederland op om van zich te laten horen.

Jörgen Raymann: ‘Ik vertel altijd dat ik pride parent ben, dat ik trots ben op mijn lesbische dochter en dat ik haar heb mogen trouwen’, legt hij uit. ‘Soms zie je mensen even ongemakkelijk kijken, maar de manier waarop je erover praat zorgt ervoor dat je het normaliseert.’

Ook ondersteunt hij andere ouders wiens kinderen uit de kast zijn gekomen in dit proces. ‘Kinderen komen uit de kast, ze durven eindelijk met hun identiteit naar buiten te komen. En die verwachten dan ook onherroepelijk dat ze daarvoor geaccepteerd worden. Maar dat is voor die moeder of vader ook een heel proces van acceptatie. Dus ik probeer ze allebei uit te leggen: geef het vooral de ruimte om te groeien en raak vooral de liefde niet uit het oog.’

‘Ik zat een keer met mijn dochter Melody in de auto toen iemand me afsneed, waarna ik zei: “Kijk die homo.” Ze keek me aan en zei: "Papa, dat is geen scheldwoord." En toen drong het tot me door dat ik daarmee mijn eigen kind kwets. Ik ben opgegroeid in de jaren zeventig, tachtig. Dat is toch wel iets anders dan hoe het er nu aan toegaat. Ik weet gewoon niet alles, dus mijn kinderen kunnen me daar zeker mee helpen.’

Zijn dochter vertelde hem dat ze niet hand in hand durft te lopen op de Dappermarkt in Amsterdam. ‘Als ik dat soort dingen zie gebeuren en als ik zie wat voor haat er kan zijn en hoe mensen daarop reageren, dan voel ik mij steeds meer een onderdeel van de community. Het doet mij evenveel pijn als dat gebeurt. Het gaat om je kind, om hele goede vrienden, familie. Dus ik zie mezelf ook daarom niet alleen als ally. Ik zie mezelf gewoon als pride parent; als onderdeel van de community.’ 

‘Dat als er iets gebeurt dat niet door de beugel kan, dat je je daarover uitspreekt.’ Hij doet dit vooral bij vrienden in zijn omgeving wanneer er bijvoorbeeld een homo-onvriendelijke opmerking wordt gemaakt onder het mom van een grap. ‘Door dit als grap te gebruiken, normaliseer je wel dat men zo over homo’s praat. We moeten ons heel bewust zijn van hoe dit soort dynamieken ontstaan.’

‘Vroeger wilde ik de wereld verbeteren, inmiddels ben ik erachter gekomen dat het veel beter is om met je omgeving te beginnen en dat als een soort olievlek uit te laten lopen. Zodat langzaam maar zeker je omgeving beter wordt en daarna de kring eromheen.’

‘Ik hoop voor Nederland dat we weer in de top vijf zitten van meest queer-vriendelijke landen van de wereld. Dat is één ding waar ik altijd trots op was. Want een land waar iedereen zichzelf kan zijn en waarin iedereen veilig is, is een land dat innovatiever is; een land dat sneller vooruitkomt; een land dat prettig is om in te wonen en het is een land waar je met z’n allen trots op kan zijn. Want dan leef je echt samen en heb je een samenleving.’