De zeggekorfslak als symbool voor volharding van de natuur

In het Land van Altena zijn tussen de landbouwgebieden, voornamelijk in de natste delen, kleine natuurgebiedjes overgebleven. In een van die kleine moerassen, recht voor Fort Altena, ontdekte Ernst-Jan van Haaften, adjunct-directeur van Brabants Landschap, zo’n tien jaar geleden een heel bijzondere, maar heel kleine soort. 

Rond 2012 was Ernst-Jan in een natte wilgengriend op zoek naar de dikke korfslak. Maar tussen de zegges vond hij iets onverwachts: een minuscuul huisje dat later, onder de microscoop, de Europese beschermde zeggekorfslak bleek te zijn. “Altijd leuk, zo’n zeldzame soort vinden”, zegt hij.  

Zijn vondst werd het begin van een breder onderzoek van Provincie Brabant. Inmiddels weten we dat de soort ook voorkomt bij Fort Bakkerskil en de eendenkooi in de Langstraat. 

De zeggekorfslak leeft in natte gebieden waar oeverzegges groeien. Deze planten lijken op grote grassen, maar zijn een andere soort. De slakm overleeft alleen in stabiel vochtige omstandigheden 

Op de zegges zitten schimmels en algen waar de zeggekorfslak zich mee voedt. Een delicaat evenwicht dat snel verstoord raakt als het te droog wordt. “Een slak kan niet wegvliegen”, zegt Ernst-Jan. “Als z’n leefgebied verdwijnt, verdwijnt hij mee.” 

Dat deze slak hier nog voorkomt, is te danken aan de natste plekken van Altena – te drassig voor landbouw en daarom eeuwenlang onaangeroerd. In die vergeten moerassen, tussen wilgen en zeggen, houdt een stukje van het oorspronkelijke rivierenlandschap stand.  

Terwijl de snelweg even verderop raast, kruipt hier een zeldzaam slakje voort, symbool en ambassadeur van de volharding van de natuur. Klein, kwetsbaar, maar onverzettelijk thuis in zijn moeras. 

Kijk zondag 26 oktober om 19.25 naar de aflevering over het Land van Altena op NPO2!