Merol is een queer ally: ‘Discriminatie van LHBTQ+-personen is een heteroprobleem'

Merol zet zich als ally in voor de LHBTQIA+-gemeenschap. En zij roept jou op om hetzelfde te doen.

‘Ik denk dat, net als dat racisme een witte mensenprobleem is, geweld en haat tegen LHBTQ+-mensen een cis heteroprobleem is’, vertelt Merol. Ze is artiest en in haar nummers en op het podium spreekt ze zich regelmatig uit voor de rechten van de queer-gemeenschap.

Ook in Nederland worden mensen op basis van hun geaardheid of gender-identiteit nog steeds gediscrimineerd, verstoten en zelfs fysiek aangevallen. Te vaak komt het op de queer-gemeenschap aan om zichzelf te verdedigen; daarom roepen wij, samen met Merol, alle allies in Nederland op om van zich te laten horen.

Merol: ‘Bijna al mijn vrienden zijn queer, dus door hun ervaringen, en ook wel door het nieuws te volgen, krijg je natuurlijk wel alle discriminatie en alle haat en geweld mee.'

Toch is er één specifieke situatie die Merol altijd bij zal blijven. ‘Ik zat een keer op een terras met een vriendin, toen er een bootje aanmeerde met een vader en een zoon daarin. De vader zei tegen het jongetje: "Stap maar alvast uit." Maar het jongetje durfde niet. Waarop de vader zei: "Je bent toch geen homo?" En ik weet nog dat wij daar zo van schrokken, maar niks zeiden. Dat was voor mij, voor ons eigenlijk, zo’n wake up call van: je moet hier gewoon echt iets tegen zeggen, want het is zo homofoob wat hier gebeurt. Ik besefte me toen: ik wil dit voortaan sneller herkennen en in actie komen.’

‘Ik vind het heel veel gevraagd als mensen die slachtoffer zijn van anti-queer-geweld ook nog eens in actie moeten komen. Dat zouden zij niet alleen moeten doen. Ik ben een hetero, ik ben een cis vrouw, ik ben wit, ik ben gezond. Ik ben in staat om naar demonstraties te gaan, om mijn stem te gebruiken. En ik vind het heel belangrijk om dat te doen. Voor alle vormen van onrecht, dus ook hiervoor.’

‘Ik ga naar protesten en onderwijs mezelf. Ik probeer veel boeken te lezen, podcasts te luisteren van mensen uit de queer-gemeenschap. Zoals de Genderkwiebus Podcast van Nanoah Struik, die vond ik heel leerzaam. Ook volg ik veel mensen op Instagram, zoals Tijn Blijft Zacht, Lotte van Eijk, Damn Honey en Rocher Koendjbiharie – daar leer ik elke dag van.

Als ik op tour ga, mag ik een support act meenemen. Ik probeer de vijver waarin ik zoek altijd te laten bestaan uit queer artiesten en mensen van kleur. Zo kan ik nooit zeggen: ik wilde wel, maar kon niemand vinden. Zolang er onder-representatie en discriminatie is, vind ik het belangrijk dat ik hen een podium geef. Maar toevallig - of niet toevallig - vind ik op dit moment de queer artiesten veruit de meest interessantste artiesten van het moment. Ik heb onder anderen dj CU2NT, Babs, Lionstorm en DJ Iconic in mijn voorprogramma gehad; stuk voor stuk geweldige namen.'

‘Mijn muziek werd het eerst omarmd door een queer publiek. Ik ben hen echt ontzettend dankbaar. Daarnaast zijn het ook allemaal queer mensen geweest die mij geholpen hebben in het begin van mijn carrière, zoals Martijn Tulp met mijn eerste interview in de Attitude (voorloper van Winq), Vera Siemons die me als eerst op radio 3FM draaide, Annefleur Schipper die me als redacteur op tv bij talkshow M liet optreden, en gayclub Yolo waar ik voor het eerst met een USB-stick een liedje zong. Waarom mijn muziek zo resoneert bij een queer publiek? Ze hebben gewoon een goeie muzieksmaak.'

‘Het is juist nu superbelangrijk om je uit te spreken door die rechts-populistische wind die wereldwijd door de politiek waait. Ik vind het doodeng om te zien dat de identiteit van trans mensen gewoon niet wordt erkend. In Amerika niet, maar in Nederland is het ook een groot probleem. We denken vaak dat we heel progressief zijn, maar dat is niet zo. Er is echt heel veel haat, geweld en discriminatie. Het zit vastgeroest in onze systemen; onze samenleving is heteronormatief ingedeeld. Meerouderschap bijvoorbeeld is hier wettelijk niet mogelijk. Dat is zo oneerlijk.’

‘Ik vind het belangrijk om nederig te zijn, te luisteren en te leren – want ik moet ook nog veel leren. Wat ik leer probeer ik vervolgens weer via mijn platformen door te geven. Ik probeer statements te maken tijdens mijn optredens – ik neem soms mijn regenboogvlag mee naar optredens.

Als witte, cisgender, gezonde heterovrouw vind ik dat ik mijn privilege moet gebruiken om me uit te spreken en in actie te komen voor mensen die het minder goed hebben dan ik.’