Welke rechten heb je als slachtoffer van slutshaming?

Veel slachtoffers van sexting en slutshaming schamen zich en durven zich niet uit te spreken. Milou Deelen, journalist en slachtoffer, vertelt waarom het belangrijk is om dit probleem aan te pakken.

Deelen sprak zich ruim vijf jaar geleden uit tegen slutshaming - een situatie waarin vrouwen openlijk worden bestempeld als hoer of slet - bij haar toenmalige studentenvereniging Vindicat. De leden van deze vereniging hadden een kwetsend lied over haar geschreven waarin talloze seksistische opmerkingen werden gemaakt.

Toen Deelen zich uitsprak over dit lied werd het slutshamen nog erger. ‘Het heeft een gigantische impact gehad op mijn leven. Ik werd uitgescholden en aangesproken op straat. Ik woonde toentertijd in Groningen en ben toen noodgedwongen terug naar Amsterdam verhuisd - waar ik ben geboren. Mijn hele leven veranderde’, vertelt Deelen in De Nieuws BV.

Wraakporno
In 2020 waren er 750 duizend slachtoffers van online seksuele intimidatie en doorgestuurde naaktfoto’s - ook wel wraakporno genoemd. Dit aantal blijft groeien. Diwi Rademakers is advocaat en staat slachtoffers van publiekelijke, online seksuele vernedering bij. Ze ziet steeds meer gevallen van wraakporno. ‘Met name wraakporno is iets wat wij de laatste jaren steeds vaker zien terugkomen.’ Voorheen was dat niet strafbaar, maar nu wel. Dat is een goede ontwikkeling vindt Rademakers: ‘Sinds januari 2020 is het openbaar maken, het verspreiden en het ter beschikking stellen van naaktfoto’s of -video’s strafbaar en dat is een hele vooruitgang.’

Campagne Slachtofferhulp
Ondanks alle haat die Deelen over zich heen kreeg besloot ze een video te maken over haar gebeurtenis. Deze video werd tienduizenden keren bekeken en zorgde voor veel steun. Toch is er nog steeds een hele grote groep die zich niet uit durft te spreken. Verschillende campagnes proberen hen te bereiken, maar dit lukt niet altijd.

Zo ook de campagne van Slachtofferhulp. ‘Zo’n campagne over sexting had mij heel erg geholpen in die tijd - en het is nog steeds broodnodig. Het heeft mij namelijk heel erg sterk gemaakt als persoon om mij uit te spreken in mijn video, maar ook tijdens andere campagnes over seksuele intimidatie’, aldus Deelen. Ondanks dat het steun biedt snapt Deelen ook waarom zulke campagnes vaak alleen het topje van de ijsberg bereiken. ‘De focus van zo’n campagne moet liggen op de daders en niet op de slachtoffers. Want de daders zijn de kern; zij sturen zo’n foto door en zijn verantwoordelijk voor al het leed dat vervolgens wordt veroorzaakt.’

Rechten
Het belangrijkste is dat slachtoffers weten wat voor rechten ze hebben. Vergeleken met vijf jaar geleden durven steeds meer mensen zich uit te spreken. Rademakers merkt dit ook in de praktijk. ‘De politie weet haar weg steeds beter te vinden in deze zaken en ook slachtoffers worden sneller doorverwezen naar slachtofferhulp of letselschade advocaten.’ Binnenkort komt er een wetgeving voor het sissen en nafluiten op straat en daar is Deelen heel blij mee. ‘Veel mensen vragen zich af hoe dat gecontroleerd gaat worden, maar dat betekent niet dat er geen wetgeving voor hoeft te zijn. Het laat alleen maar zien dat we seksuele intimidatie als maatschappij niet accepteren en dat is goed.’