Hoe catastrofen het Kuinderbos vormden

Eerst lag er een strand, nu ligt er het oudste en grootste bos van de Noordoostpolder: het Kuinderbos. Hier in Flevoland staan alle bossen op de voormalige Zuiderzeebodem en daar blijken de bomen hard te groeien. Het Kuinderbos is het oudst en gevormd door rampen en tegenspoed, maar juist daardoor hebben ontzettend veel soorten het bos ontdekt.

Bij het afsluiten van de Zuiderzee met de Afsluitdijk werd de zee langzaam een zoet meer. Een ecologische ramp, want het zeeleven ging dood. Hier aan de kust bij Kuinre spoelden allemaal dode zeeschelpen aan, die samen met het zand de basis vormden voor de bosbodem.

De mensen die tussen 1949 en 1956 de bomen met de hand aanplantten, konden zich destijds waarschijnlijk niet voorstellen hoe op de zanderige grond en prachtig bos zou ontstaan. Met de hand legden de polderpioniers 150 km greppels aan om het te ontwateren en plantten ze verschillende bomen voor diversiteit.

De bomen groeiden hard, maar het bos was toch wat eentonig en daardoor kwetsbaar bij grote stormen. In 1972-1973, 1990 en 2007 ging het erg mis. Boswachter Harco Bergman werkte toen al in het Kuinderbos en zag in 2007 met eigen ogen duizenden bomen omvallen.

Een ramp noemde hij het toen, nu vindt hij het een zegen. Wat alle bomen waren exact even oud en nu had het bos juist de kans om spontaan te ontwikkelen. Bovendien legden ze tientallen poelen aan op open plekken, die als natte as door het bos liggen.

Na al die jaren vestigden allerlei soorten op dit nieuwe land. Ringslangen uit Rottige Meente, de kleine ijsvogelvlinder uit Twente of de noordse winterjuffer uit de Weerribben. Maar ook allerlei varenssoorten waarvan de sporen helemaal uit de Alpen of het Verenigd-Konikrijk zijn komen aanwaaien.

Kijk zondag 11 mei 2025 om 19.25 uur op NPO2 naar de uitzending over het Kuinderbos.