Onderzoek aan gigantische dode lammergier en zeearend

Met alleen een verrekijker red je het niet bij vogelonderzoek. Om dieren echt te begrijpen en daarmee uiteindelijk te beschermen moet je ze soms van heel dichtbij bekijken. Aan de Wageningen University and Research worden daarom secties uitgevoerd op dode wilde dieren. Toen verslaggever Gert Elbertsen hoorde dat er een buizerd, zeearend én een lammergier onderzocht gingen worden kon hij deze unieke kans natuurlijk niet laten liggen.  

Hugh Jansman leidt de dierecologische sectie: “In Wageningen kijken we primair naar leeftijd, geslacht, voortplantingstatus, conditie, maaginhoud etcetera.” Ook wordt geprobeerd de doodsoorzaak te bepalen. De zeearend en lammergier blijken door een aanvaring met een windturbine om het leven te zijn gekomen, informatie die kan gebruikt worden bij het voorkomen van volgende slachtoffers.

Het blijft niet bij dierecologisch onderzoek alleen. Uit alles blijkt een enorme verwondering. “Het is ongelofelijk fascinerend om zo’n dier dat je af en toe in Nederland ziet van zo dichtbij te kunnen zien”, vertelt Jansman enthousiast over de lammergier. Ook Hans Pohlmann van de Vulture Conservation Foundation is bij de sectie en kijkt gebiologeerd naar de lammergier: “In hun oog hebben ze een felrode ring, als ze je zo’n dier in z’n ogen hebt gekeken vergeet je dat nooit meer”.

Van zo dichtbij vallen dingen op die je in het veld niet zo snel ziet, bijvoorbeeld de enorme poten van de lammergier. Maar hoewel ze er indrukwekkend uitzien kunnen ze er niet zo veel mee, behalve er op staan. Dat hoeven ze ook niet, gieren vangen namelijk niet zelf hun prooien maar eten aas. Het verschil wordt duidelijk zodra de zeearend -die wel actief jaagt-op de snijtafel ligt. “Dit zijn vier keer stiletto’s van ruim tweeënhalf centimeter. Hier zit echt heel veel kracht achter”, vertelt Jansman met een zeearendklauw in z’n handen.